نقش خانواده در رشد اجتماعی و سلامت روانی دانش آموزان

انسان موجودی اجتماعی است و همین جمله نشان می دهد که مهارتهای اجتماعی چقدر در زندگی مهم هستند. مانند خیلی مسائل دیگر، این مهارتها هم از سنین بسیار پایین در بچه ها شکل می گیرند. روند اجتماعی شدن در دوران کودکی بسیار سریع تر از دوران میانسالی و یا حتی بزرگسالی رخ می دهد. کودکان از زمانی که متولد می شود، درحال یادگیری هستند و به جرات می توان نیمی از آموخته های کودکان تا قبل از دوران ابتدایی توسط کودک آموخته می شود. از این رو، والدین در تربیت اجتماعی فرزندان نقش حیاتی دارند و تربیت فرزند باید به گونه ای باشد که بتواند در اجتماع با سختی ها و ناملایمات، کنار آمده و شخصیت اجتماعی مناسبی بیابد. تربیت صحیح ، نیاز به رعایت اصول، روشها و مهارتهای خاصی دارد که هر پدر و مادری باید به آنها توجه داشته باشد و در کنار استفاده از تجارب دیگران، آنها را نیز به کار بندد. برخی از این اصول مثل اصل تکریم شخصیت ، اصل وفای به عهد، اصل مسئولیت دادن، اصل عزت نفس و اصل تقویت نظم و انضباط و... اگر از دوران کودکی به بچه ها آموزش داده شوند، یقینا در آینده شاهد پرورش نسلی مسئولیت پذیر، بهنجار و مبادی آداب خواهیم بود.. خانوادهها در این مسیر خود نیز باید اصولی را رعایت کنند. مواردی نظیر محبت کردن، توجه کردن، دوست یابی ، رابطه با اطرافیان، حل مساله و تصمیم گیری، حسن معاشرت، مهارت »نه گفتن «، غنی سازی اوقات فراغت بچه ها و ... در این مقاله به نقش والدین در تربیت اجتماعی و سلامت روان کودکان پرداختیم .

Keywords:

خانواده , کودکان , تربیت اجتماعی