بررسی عوامل مورد نیاز اولیاء برای رشد و پیشرفت آموزشی دانش آموزان

بچه ها زمانی با فراغت خاطر و آرامش به مطالعه و تحصیل می پردازند و به موفقیت در امر تحصیل دست می یابند که شاهد زیباترین ، گرمترین و محبت آمیز ترین رابطه میان پدر و مادر خود باشند. همراهی و همدلی ، همکلامی و همگامی ، وحدت فکری و عملی والدین در ارتباط با درس و مدرسه فرزندان بیشترین تاثیر را در پیشرفت تحصیلی آنان دارد. به طور کلی فرزندانی که مورد محبت خانواده قرار می گیرند تمایل کمتری به تماشای تلویزیون و یا گذراندن اوقات فراغت در کوچه و خیابان دارند. علت دیگری که ناشی از مشکلات خانوادگی است و بر روی میزان پیشرفت درسی دانش آموزان تاثیر دارد؛ نحوه ارتباط دانش آموز با اعضای خانواده خود است . اگر در خانواده بیشتر افراد همواره مشغول مطالعه باشند؛ دانش آموز به مطالعه روی آورده و پیشرفت درسی خواهد داشت . برعکس اگر آنها فعالیت های بی فایده داشته باشند به تدریج ممکن است کودک از آنها الگو گرفته و به عقب ماندگی درسی گرفتار شود. شرایط اجتماعی امروز وضعی پیش آورده است که در مجموع کوشش های پدر و مادر، آن تلاش عمدهای که به هدف مشخص تربیتی متوجه باشد تقریبا جایی ندارد و دستخوش اغماض و بی توجهی است . اولیای بعضی از خانوادهها هنوز تصور می کنند که وظیفه پدر و مادر تهیه امکانات مالی و مادی و تامین نیازهای اولیه فرزندان است و کار تربیتی را بایستی به مدارس واگذار کرد و با این نقطه دید که مساله تربیت به مدرسه محول است از مهم ترین نیازهای دوره رشد فرزندان خویش بی توجه می گذرند و احتمالا به محض مشاهده رفتار نابهنجار در فرزندان خود مدرسه و معلم و دیگر عوامل تربیتی مدارس را مقصر می پندارند.

Keywords:

دانش آموز , عوامل مرتبط , جامعه