اثربخشی آموزش روانشناسی مثبت نگر بر افزایش رضایتمندی شغلی معلمان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزشی گروهی مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی انجام شده است . روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان شاغل در مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۳_۱۴۰۲ در شهرستان نمین می باشند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۶۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۳۰ نفر) نفر و کنترل (۳۰ نفر) گمارش شدند ابزار پژوهش شامل پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا و برنامه محقق ساخته مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بود. برنامه محقق ساخته مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر طی ۸ جلسه آموزشی روی سنجش رضایت شغلی مینه سوتا گروه آزمایش اجرا گردید. داده ها به روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شدندنتایج نشان داد که آموزشی گروهی مبتنی بر مثبت نگری - رضایتمندی شغلی معلمان را به طور معناداری افزایش داده است . بنابراین از این روش برای ارتقاء رضایت شغلی کارکنان در محیط های سازمانی می توان استفاده کرد.

Keywords:

روانشناسی , مثبت نگر , معلمان , رضایت شغلی