پیشگیری از ایجاد بیماری های روانی

مفهوم سلامت روانی ، درواقع جنبه ای از مفهوم کلی سلامتی است و بر کلیه روشها و تدابیری اطلاق می شود که برای جلوگیری از ابتلا به بیماریهای روانی ، درمان و توان بخشی آنها به کار می رود(۱) . سلامت روان قابلیت برقراری ارتباط موزون و هماهنگ با دیگران و اصلاح محیط فردی و اجتماعی و حل تضادها به صورت عادلانه و مناسب و منطقی تعریف شده است . عوامل بسیاری باعث برهم خوردن سلامت روانی می شود که از جمله آنها می توان به استرسهای روانی ، عدم رعایت عدالت اجتماعی ، فراهم نبودن فرصت های شکوفایی برای افراد، وجود تبعیض های غیرمنطقی و عدم ایجاد امنیت اجتماعی اشاره نمود . نگاهی به آمار و ارقام منتشر شده در زمینه شیوع اختلالات روانی در کشورهای مختلف جهان و ایران اهمیت و ضرورت توجه به بهداشت روان را مشخص تر می نماید . طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۰۲ میلادی حدود ۵۰۰ میلیون نفر در دنیا مبتلا به یکی از اختلالات روانی هستند که حدود نیمی از آنها را اختلالات خفیف روانی همچون افسردگی و اضطراب تشکیل می دهند. مرور مطالعات انجام گرفته در زمینه وضعیت سلامت روان افراد ۱۵ سال و بالاتر در ایران نشان دهنده این است که به طور متوسط حدود ۲۱% افراد جامعه از اختلالات روان رنج می برند و زنان نسبت به مردان از آسیب پذیری بالاتری برخوردارند(۳ ) . تاکنون مطالعات متعددی در زمینه بررسی وضعیت سلامت روان در موقعیت های مختلف انجام گرفته است نتایج این بررسی ها همگی موید این مطلب می باشند که مطالعه وضعیت سلامت روان افراد می تواند اطلاعات ارزشمندی را در زمینه برنامه ریزی های آموزشی ، درمان و پیشگیری از بروز اختلالات روانی در اختیار مسئولان ، برنامه ریزان و مدیران سازمانها و مراکز ارائه دهنده خدمات قرار دهد .

Keywords:

بیماری روانی , پیشگیری , اختلال