بررسی شاخص های استاندارد یادگیری سیار

توسعه آموزش و بهبود فرایند یادگیری موضوعی است که از گذشته های دور، توجه و علاقه اندیشمندان و افراد آگاه را به خود جلب کرده است. همواره هم سعی شده است به کمک رشد فناوری ها، روش های آموزشی متحول و روزآمد شوند و کیفیت یادگیری و به یادسپاری مطالب آموخته شده بهبود و ارتقا یابد. نمونه ای از فناوری های مورد استفاده در آموزش، «تلفن همراه» است که در هر زمان و مکانی در اختیار کاربران قرار دارد. یادگیری سیار با داشتن مشخصه تحرک پذیری یادگیرنده و قابلیت حمل دستگاه های مربوط به آن، موجب می شود یادگیرندگان بهتر بتوانند بدون اینکه محدودیت یک مکان فیزیکی را داشته باشند، با فعالیت های آموزشی درگیر شوند. به علاوه، برقراری ارتباط و همکاری در آموزش تسهیل می شود و همه این ها باعث می شوند یادگیری سیار روز به روز بیشتر مورد اقبال عمومی قرار گیرد. همچنین، با توجه به نیازهای متفاوت افراد می توان با ترکیب موقعیت های متفاوت، از جمله آموزش حضوری و یادگیری سیار، یک مدل ترکیبی به وجود آورد و با این کار از مزایای هر دو روش بهره برد. با این مدل می توان انواع سبک های یادگیری و نیازهای متنوع یادگیرندگان را پوشش داد. در این مقاله به بررسی شاخص های استاندارد یادگیری سیار پرداخته می شود.

Keywords:

یادگیری سیار , فناوری , یادگیرنده , محیط یادگیر , استاندارد