پیشگیری از بیماری های غیر واگیر

بیماری های مزمن به عنوان چالش اصلی نظامهای سالمت در قرن بیست ویکم مطرح شده اند. امروزه، اپیدمی بیماری های غیرواگیر، مسوول ۶۰ درصد از موارد مرگ ومیر در جهان است. بیماری های غیر واگیر از جمله بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی، دیابت، ۱ سرطان هاو بیماریهای مزمن تنفسی وسوانح و حوادث مهم ترین علت مرگ و بار بیماری (سال های از دست رفته عمر به دلیل مرگ و ناتوانی)در جهان هستند بطوری که از ۵۸ میلیون مرگ درسال ،۲۰۰۵ تقریبا ۳۵ میلیون مرگ به علت این بیماریها رخ داده است که شش میلیون از کل ۳۸ میلیون مرگ ناشی از بیماری های غیرواگیر در سنین کمتر از ۷۰ سال رخ می دهد و بیش از ۸۰% این مرگها در کشورهای در حال توسعه اتفاق می آفتد. از می آن بیماریهای غیر واگیر بیماریهای قلبی عروقی از شایع ترین بیماریها و عامل یک چهارم مرگ و میرها در جهان هستند. افزایش متوسط عمر از یک طرف- زندگی ماشینی و شهرنشینی از طرف دیگر موجب شیوع بیماریهای غیرواگیر شده به طوری که شایعترین علل مرگ و میر را در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه باعث میگردد. در کشور ما نیز حدود%۷۶کل مرگ ومیرهابراثربیماریهای غیرواگیر براوردمی شود که حدود%۴۶ مرگها ناشی از بیماریهای قلبی عروقی است و حدود ۵/۱۰% بار بیماری ناشی از این بیماریها است و بخش بزرگی از منابع نظام سلامت در راه درمان آنها هزینه میگرددوطبق اخرین گزارش سازمان جهانی بهداشت احتمال مرگ بین سنین۳۰تا۷۰سالگی از ۴ بیماری اصلی (بیماریهای قلبی عروقی ،سرطانها،بیماریهای مزمن تنفسی ودیابت) بالغ بر%۱۷می باشد .

Keywords:

بیماری , واگیر , بهداشت , پیشگیری , یادگیری .