نانوذرات مزوپروس سرامیکی؛ خواص، کاربردها و روش های سنتز

مزوپروس ها دسته ای از بایوسرامیک های متخلخل هستند. مزوپروس ها به علت داشتن خاصیت های مناسب از جمله زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، استخوان سازی، استخوان رسانی، توانایی بارگیری و رهایش کنترل شده دارو و دیگر مولکول های بیولوژیکی و غیره، در زمینه های پزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. این پیوستار مروری است بر موضوع بایوسرامیک های مزوپروس و روش های سنتز، خواص و کاربردهای بیوموادی چهار نوع مهم و رایج این بایوسرامیک ها، یعنی سیلیکامزوپروس، شیشه های زیست فعال مزوپروس، کربن مزوپروس و هیدروکسی آ پاتیتمزوپروس. بایوسرامیک های مزوپروس به واسطه خواص بسیار مناسبی که دارند، در زمینه های مختلف پزشکی، از جمله ارتوپدی، دندان پزشکی، هایپرترمیا و ژن رسانی کاربرد دارند. اساس روش سنتز بایوسرامیک ها بر پایه سل ژل است که نتیجه این روش های سنتز، بایوسرامیک هایی با تخلخل های منظم، مساحت سطح زیاد و حجم حفره های بالا است که قابلیت بارگیری انواع داروها و مولکول های زیستی را دارند. پیدایش مفهوم بایوسرامیک های مزوپروس تقریبا به ۱۵ سال پیش بر می گردد و در سال های اخیر به یکی از موضوع های داغ بایوسرامیک ها تبدیل شده است. توسعه بایوسرامیک های مزوپروس و کاربرد مناسب آن ها در زمینه های مهندسی بافت، ارتوپدی، دندان پزشکی، هایپرترمیا، ژن درمانی و هم چنین دارورسانی، ژن رسانی و پروتئین رسانی می تواند تحول مثبتی در درمان های پزشکی ایجاد کند.

Keywords:

مزوپروس , سیلیکا مزوپروس , تخلخل , زیست سازگاری