کارکرد معنابخشی سوگواری (در دهه حاضر )

در این مقاله به کارکرد معنا بخشی سوگواری معاصر پرداخته شده است ، بدین سان که پدیده ی مصائب خاندان عصمت و طهارت خصوصا سالار شهیدان امام حسین علیه السلام را از حیث تحلیل کارکردی که مناسب ترین روش و متد اجتماعی و فرهنگی و جامعه شناختی است را با نگاه مصاحبه ای و رصد سطح تحلیلی خرد به وجدان کاری و اخلاق اجتماعی و انضباط عمومی که خروجی آن در پارادایم احساس معنویت و سبک بالی و نشاط و شادابی و قدسیت و کمال خواهی می باشد پرداخته و واکاوی و بازخوانی نموده است . به گونه ای که زوایای مختلف و متفاوت کارکرد معنا گرایی را در سیمای شرکت کنندگان و جویندگان و پویندگان این پروژه به خوبی قابل لمس و حس و درک می باشد و چنان جذاب و برق آساست که در انباشت حرکت اجتماعی به سوی افق و کمال کاملا مشهود و هویداست و این مدعا شواهد فراوان تاریخی دارد از جمله اربعین حسینی که میلیون ها انسان از کشورهای مختلف با اعتقادات و مذاهب گوناگون در یک راهپیمایی عظیم انسانی که ده ها و بلکه صدها دولت توان و قدرت مدیریت چنین راهپیمایی را ندارند. اما معناگرایی و سوگواری حسینی این ظرفیت را دارد و بلکه صدها برابر این را هم می تواند داشته باشد و این ظرفیت بر اساس تقاضای افراد بشری به فعلیت می رسد.

Keywords:

سوگواری” , "تحلیل کارکردی , " , "معنابخشی " , "انباشت اجتماعی " , "وجدان کاری" , "پدیده عاشورایی " , "معنا گرایی " .