جایگاه جرم سوء قصد در حقو ق کیفری ایر ان به توجه به احکام جرم ناقص

شریعت اسلام همیشه اعمال را مقارن با قصد میداند و برای هر انسانی سهمی از نیت او قرار می دهد و به همین جهت هنگام اثبات مسئولیت برای مجرم تنها به جرم نمی نگرد بلکه ابتدا به جرم و بعد به قصد محرم توجه میکند و بر این اساس مسئولیت مجرم را مترتب می سازد، از نظر حقوق سوء نیت اراده جهت یافته به مقاصد نهی شده در حقوق جزا میباشد. قصد به قصد با سبق تصمیم و قصد ساده تقسیم می شود. که در قصد با سبق تصمیم بین ارتکاب فعل و تفکر مجرمانه فاصله زمانی طولانی وجود دارد و فاعل در این فاصله به اندیشه و زمینه سازی برای ارتکاب جرم می پردازد. در حقوق آمریکا برای سبق تصمیم سود دو معنا در نظر گرفته شده است یکی قصد قتل و دیگری کشتن با بی تفاوتی فاحش در حقوق انگلیس مواردی وجود دارد که شبیه قتل عمدی با کار نوعا کشنده در حقوق ایران است از جمله موارد مذکور دعوای هیام ، تدریک و هنکاک میباشد. وجه تمایز قتل عمد از غیر عمد در حقوق انگلیس وجود سوءنیت قبلی یا سبق تصمین سو، در قتل عمد است. قصد ساده با سوء نیت ساده عبارت از خواستن ارتکاب فعل محرمانه به نحوی که بین تفکر و وقوع جرم فاصله ای وجود نداشته باشد و قبلا مرتکب برای آن نقشه ای طراحی نکرده باشد. همچنین قصد به درجات مختلفی مثل قصد صریح و غیر صریح و قصد احتمالی یا بی بروایی تقسیم می شود که قصد صریح وقتی است که فاعل به روشنی قصد کشتن دیگری داشته و اراده ابتدایی به قتل با سلب حیات از محبی علیه تعلق گرفته و آن را خواسته باشد. قصد صریح نیز انواعی دارد که فقها معمولا متذکر این موارد شده اید که عبارتند از قصد جازم و قصد رجایی با نادرا کشنده در برخی از جرائم منهم نمی خواهد یا قصد ندارد نتیجه ای را موجب شود اما تقریبا مطمئن است که آن نتیجه رخ خواهد داد. به موجب این معنا اگر نتیجه بسیار محتمل تشخیص داده شود نیت وجود دارد اما اگر صرفا محتمل یا ممکن پیش بینی شود بی تفاوتی با بی پروایی وجود خواهد داشت. فقها دو ملاک در تحقق رکن روانی قتل عمدی بیان داشته اند یکی قصد قتل و دیگری قصد فعلی که نوعا کشنده است. قصد صریح و ابتدایی برگشتن دیگری با هر وسیله ای هرچند نادرا کشنده باشد چنانچه منتهی به قوت گردد موجب قصاص است. ارتکاب فعل نوعا کشنده در صورتی موجب قصاص است که حاکی از قصد بوده و مطاهر خارجی عمد در قتل باشد. با ظاهر بندهای ب و ج ماده ۲۰۶ قانون مجازات اسلامی به نظر می رسد مقنن اماره ای را که کاشف از قصد مرتکب باشد ارائه نموده است و آن کشنده بودن کار است. قتل عمد محض قتلی است که مرتکب قصد صریح قتل داشته باشد و عمل وی نیز نوعا کشنده باشد. قتل عمد همچنین بنابر نظر قانونگذار و صاحب تحریرالوسیله در جایی که عمل نادرا کشنده است اما قصد کشتن وجود دارد منصور است برخی این موارد را قتل عمد نمی دانند. نوعا کشنده بودن عمل دارای مصادیقی است که عبارتند از کشنده بودن به اعتبار وسیله کشنده به اعتبار حساس بودن موضع حساس بودن و کشنده بودن به اعتبار وضعیت جسمی و روحی محنی علیه همچنین در خصوص ضابطه نوعا کشنده حقوق دانان برداشت های متفاوتی داشته اند که به برداشت ذهنی و برداشت عینی و برداشت مختلط یا عینی ذهنی می توان اشاره نمود.

Keywords:

جر م , سو ء قصد , حقو ق کیفر ی ایر ان