سنجش انطباق پذیری مسیر شغلی بر خودکارآمدی کارکنان و هوش سازمانی

مسیر پیشرفت شغلی یک تلاش سازماندهی شده و برنامه ریزی شده شامل فرایندها و فعالیت های ساختارمندی است که نتیجه آن نقشه مسیر پیشرفت شغلی فرد خواهد بود. .انطباق پذیری مسیر شغلی ریشه در تغییرات دنیای کاری دارد. دنیای جدید کار در حال حاضر شرایط متغیری را پیش روی کارکنان قرار داده است، به گونه ای که افراد ناگزیر از ایجاد تغییر در خویش یا محیط هستند تا بتوانند به نتایج مطلوب دست پیدا کنند. موارد زیادی بر داشتن انطباق پذیری شغلی تاثیر می گذارد. نگرانی از بابت میزان درآمد شغل مورد نظر، میزان کنترل و جایگاه شغلی، هوش سازمانی و خودکارآمدی از جمله این موارد هستند. از آنجایی که انطباق پذیری مسیر شغلی به عنوان مجموعه ی مهمی از منابع شخصی تصور می شود که بر پیامدهای شغلی همچون موفقیت مسیر شغلی، تعهد کاری، رضایت شغلی و جابجایی و ترک خدمت کارکنان تاثیری قوی دارد و با عنایت به اهمیت و مزایای انطباق پذیری مسیر شغلی و با توجه به اینکه مطالعه ادبیات داخلی و خارجی نشان داد تاکنون تحقیقی جامع در زمینه ی انطباق پذیری مسیر شغلی که عوامل هوش سازمانی و خودکارآمدی را در برگیرد وجود نداشته؛ لذا ضرورت بررسی انطباق پذیری مسیر شغلی که در برگیرنده عوامل هوش سازمانی و خورکارآمدی کارکنان باشد احساس می شود. لذا با توجه به موارد ذکر شده هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر و انطباق پذیری مسیر شغلی بر هوش سازمانی و خودکارآمدی کارکنان می باشد.

Keywords:

برنامه ریزی شغلی , مسیر شغلی , انطباق پذیری , هوش سازمانی , خودکارآمدی