مروری بر مطالعات ایرانی در حوزه گردشگری فرهنگی و معماری در دهه اخیر

گردشگری، فرصت بزرگی برای توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در کلانشهرهاست. گردشگری فرهنگی به عنوان یکی از انواعگرد شگری ها، نقش مهمی در شناسایی بناهای تاریخی فرهنگی و رواج فرهنگ اصیل و بومی منطقه و آشنا نمودن گرد شگران باآداب و ر سوم ساکنین آن دارد. با عنایت به اهمیت گرد شگری فرهنگی در جامعه امروز، شهرهای معاصر بایستی به سمت فراهمسازی زمینه های توسعه این صنعت باشند. مقاله حاضر، با مروری بر مطالعات پیشین در حوزه گردشگری فرهنگی به بررسی میزانتوجه محققان و پژوهشگران به مساله معماری و تاثیر آن در توسعه گردشگری فرهنگی می پردازند. بررسی ها نشان می دهد که دراکثر پژوهش های انجام شده پیرامون گردشگری فرهنگی، تاکید بر ارزش های تاریخی- فرهنگی بوده و این رویکرد در رتبه اولاهمیت قرار دارد. توجه به معماری و شهرسازی در رتبه دوم و مطالعات با محور عملکردی و مدیریتی نیز در رتبه سوم قرار دارند.نتایج این تحقیق حاکی از آن است که ارتباط بین معماری و شهر سازی و گردشگری فرهنگی یک رابطه دو سویه است که ضمنتاثیرگذاری بر هم زمینه تاثیر پذیری از یکدیگر را نیز فراهم می نماید. در طراحی ف ضاهای اقامتی و گردشگری و همچنین فضاهایبازجمعی برای بازدیدکنندگان، تعریف و بازنمایی مناسب فضاهای شهری، علاوه بر این که به منبعی مهم برای دسترسی به الگوها،فرهنگ و هنر و آداب و ر سوم منطقه مورد بررسی در طول زمان تبدیل می شود، برای گردشگران نیز مفید بوده و بتواند فرهنگ وهنر منطقه را رواج دهد

Keywords:

صنعت گردشگری , گردشگری فرهنگی , معماری بومی , فرهنگ و هنر