تحلیل و ارزیابی مزایا و معایب یادگیری مشارکتی و ارتباط آن با مهارت های اجتماعی و پیشرفت درسی دانش آموزان

یادگیری به روش همکاری گروهی بسیار موثرتر و مفیدتر از یادگیری به روش انفرادی و رقابت آمیز است. یادگیری به روش همکاری گروهی، باعث می شود کودکان بیشتر با هم مباحثه و مراوده داشته باشند و به تجزیه و تحلیل و ارزشیابی دیدگاه های یکدیگر بپردازند. به عبارت دیگر کودکان با این روش به سطوح بالاتر یادگیری دست می یابند در حالی که وقتی کلاس به روش غیرگروهی پیش می رود، دانش آموزان بیشتر به یادگیری در سطوح پایین تر مانند فراگیری دانش می پردازند و فرصتی برای دستیابی و تجزیه و تحلیل مطالب به دست نمی آورند. همکاری سازنده با دیگران در پیشرفت و موفقیت انسان موثر است و اگر دانش آموزان مهارت سازگاری با افراد را بیاموزند، با تکرار و رشد این مهارت در زندگی شخصی و اجتماعی خودشان به سازگاری دست می یابند. دانش آموزان این مهارت را در سایه فعالیت های گروهی و براثر بروز و ظهور اختلاف سلیقه ها و با هدایت معلم خویش به دست می آورند. رقابت دارای آثار نامطلوب روانی و اجتماعی فراوانی است و عواقب منفی آن بیش از نتایج مثبت آن است.مجموعه تدابیر منظمی که معلم برای رسیدن به هدف با توجه به شرایط و امکانات اتخاذ می کند روش تدریس می نامند که موجب ایجاد شرایط مطلوب یادگیری در دانش آموزان می شود و روند آموختن را تسهیل می نماید. الگوهای تدریس یکی از مباحث اساسی و بنیادی تعلم و تربیت است انتخاب الگوی تدریس به نوع آگاهی معلم از فلسفه و نگرشهای تعلیم و تربیت بستگی دارد. انتخاب روش تدریس یکی از مراحل مهم طراحی آموزشی است معمولا معلم بعد از انتخاب محتوا و قبل از تعیین وسیله و خط مشی، روش مناسب تدریس خود را انتخاب می کند.

Keywords:

یادگیری مشارکتی , مهارت های اجتماعی , پیشرفت تحصیلی , دانش آموزان , روش تدریس