تبیین مبانی معرفت شناختی معنای زندگی در روایات اهل بیت علیهم السلام با رویکرد انتقادی به دیدگاه طبیعت گرایان

دیدگاه های فیلسوفان دین در بحث معنای زندگی با دو رویکرد عمده طبیعت گرایی و فراطبیعت گرایی مطرح می شود.هر کدام از دو رویکرد بر مبانی ای استوار است که مشخص کننده توان توجیه معنا است. این که نظریه ای در باب معنای زندگی معتقد به کشف و یا جعل معنا باشد و اگر آن را امری کشف کردنی بداند برای تعیین مصداق آن تنها به عقل خودبنیاد انسان اکتفا کند و یا فراتر از آن به وحی و متون مقدس نیز قائل باشد، وجه تمایز مبانی معرفت شناختی دو رویکرد طبیعت گرایانه و فراطبیعت گرایانه را رقم می زند. در این راستا این نوشتار با تکیه بر داده های کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی به تبیین مبانی معرفت شناختی اهل بیت علیهم السلام در معنای زندگی با رویکردی انتقادی به دیدگاه طبیعت گرایان می پردازد. بیان خواهد شد که بدیهی دانستن وجود اصل واقعیت و امکان شناخت آن، محدود ندانستن ابزار شناخت انسان در حواس تجربی و بهره گیری انسان از وحی و راهنمایی الهی سه وجه امتیاز مبانی معرفت شناختی اهل بیت علیهم السلام در معنای زندگی می باشد. در مقابل نفوذ دیدگاه های ایده آلیستی، پوزیتیویستی و اگزیستانسیالیستی در مبانی معرفت شناختی طبیعت گرایان موجب توفیق نیافتن آنان در ترسیم معنایی توجیه کننده برای زندگی شده است.

Keywords:

معنای زندگی , اهل بیت علیهم السلام , مبانی معرفت شناختی , طبیعت گرایان