بررسی اثربخشی تدریس به شیوه شبیه سازی بر تقویت نقش پذیری دانش آموزان

جوامعی که نهادهای آموزشی آنها در مسیر تعالی قدم برداشته و افرادی لایق و توانمند، با معیارهای جوامع خود، تربیت و رشد دادهاند، در نهایت گوی سبقت را از رقبای بین المللی خود ربودهاند. در آموزش و پرورش کشورهای پیشرو، که بخشی از زمان آموزش در کتابخانه ها، مراکز تحقیقاتی و مطالعات میدانی می گذرد، از فناوریها استفاده روزافزونی داشتهاند. هدف از کاربست فناوریها، تحقق اهدافی است که در برنامه درسی ملی هر کشوری تعریف شده است. در ایران نیز اهداف بلندی برای آموزش دانش آموزان این سرزمین تبیین شده اند که برخی از آنها به نقش فعال فراگیرندگان در فرایند یاددهی یادگیری، نقش هدایتگری معلم، یادگیری مادامالعمر، و پویایی و انگیزشیبودن محیط در فراگیری و پرورش خلاقیت اشاره دارند. فناوریها، با توجه به جاذبه خود، باید توانایی تحقق این اهداف را داشته باشند. شبیه سازی نمونه ای غیرواقعی از رویدادی واقعی است، یا میتواند نسخهای از برخی ابزارهای واقعی یا موقعیتهای کاری باشد. اهمیت به کارگیری آن، در جایگزینی مناسب برای آموزش علوم تجربی در بخش کارهای آزمایشگاهی است؛ آنجاهایی که توانایی اجرا نیست یا امکانات و تجهیزات مناسب و کافی نیستند. شبیه سازهای تعاملی به فرد اجازه میدهند با دستکاری پارامترهای آن، نتایج و رخدادها را مشاهده کند. کاربرد آنها میتواند تفکر انتقادی را، بهعنوان محصول تفکر خلاق، در فراگیرندگان رشد دهد و تعداد زیادی را پوشش و دامنه جغرافیایی آموزشی آنها را نیز گسترش دهد.

Keywords:

اثربخشی تدریس , دانش آموزان , شبیه سازی آموزشی , نقش پذیری