میزان اثرگذاری هوش هیجانی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی در مدارس

انسان دارای هیجانات احساسی زیادی است از آن جمله می توان خشم و به تبع آن پرخاشگری را نام برد.خشم یکی از نعمت های خداوند به انسان است که اگر در مواقع مناسب خودش بروز داده شود نه تنها مضر نیست بلکه راهگشای بسیاری از مسائل است.اما پرخاشگری و بی صبری در این عصر یکی از معضلات زندگی انسان ها و جوامع بشری می باشد؛ چراکه از حد طبیعی خود فراتر رفته و مانند بیماری همه گیر شده است.بسیاری ،زندگی ماشینی و مدرنیسم را علت بروز این رفتارها دانسته اند و چندین علل فردی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی از جمله فقر و تبعیض و ضعف و عدم فهم و جهل را برای این رفتارها نام برده اند.در ادامه به تبیین مفهوم پرخاشگری و بی صبری پرداخته خواهد شد و علل بروز این رفتارها بررسی می گردد.دو واژه ی خشم و پرخاشگری که همواره با یکدیگر بکار برده می شوند ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.پرخاشگری حاصل خشم می باشد و از طرفی علت آن نیز می باشد.برای روشن شدن مطلب باید معنای خشم و پرخاشگری را بررسی کرد.پرخاشگری،عمل خصمانه ، عملی که موجب ترس یا گریز حیوان دیگر می شود.نوعی رفتار که رنگ تهاجمی دارد و از خطر و سختی نمی هراسد بلکه بدان میل می کند.میل انسان به انجام دادن هرنوع عمل شدید و موثر مه با صفاات دفاع از خود ،غنیمت شمردن هر فرصت برای اظهار وجود یا برقرار ساختن اصول و عقایدی که خود به آنها ایمان دارد.خشم و پرخاشگری در حقیقت مانع می شود که انسان درباره ی احساسات دردناک جسمی و روحی آگاهی یا بد و به نوعی انسان را در مقابل درد بی حس می کند، به طوری که حالتی به وی دست می دهد که درد و رنج را فراموش می کند.

Keywords:

هوش هیجانی , خشم و پرخاشگری , سازگاری فردی و اجتماعی , دانش آموزان