افزایش سرزندگی تحصیلی در سایه روابط معلم و دانش آموز
Publish place: The first international conference of new horizons in education in the third millennium
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 76
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CSECO01_1700
تاریخ نمایه سازی: 11 تیر 1403
Abstract:
حس درونی سرزندگی، شاخص موثری برای سلامت روانی می باشد که موجب پیشرفت تحصیلی می گردد؛ برای مثال، زمانی که دانش آموز کاری را به طور خودجوش انجام می دهد، نه تنها احساس خستگی و ناامیدی نمی کند، احساس می نماید که انرژی و نیروی او افزایش نیز پیدا کرده است. یکی از عوامل موثر بر سرزندگی تحصیلی روابط معلم – دانش آموز است. ارتباط معلم و دانش آموز یک منبع مهم حمایت اجتماعی است که در یادگیری دانش آموزان نقش محوری دارد و به عنوان جنبه اصلی حرفه تدریس به پیامدهای آموزشی و رفتاری کمک می کند. معلمان برای دانش آموزان در حکم پایگاهی امن در برابر مشکلات و راهنمایی برای کشف و تجربه جهان پیرامون هستند بنابراین بدیهی است که نوع رفتار معلمان بتوان رفتارهای دانش آموزان را پیش بینی نماید. از طرفی روابط معلم و دانش آموز بخش اصلی آموزش و یادگیری موفق محسوب می شود. بدیهی است که دانش آموزان در بسیاری از محیط های یادگیری به معلمان خود نیازمندند. به عبارت روشنتر، معلمان برای دانش آموزان در حکم پایگاهی امن در برابر مشکلات و راهنمایی برای کشف و تجربه جهان پیرامون هستند بنابراین بدیهی است که نوع رفتار معلمان بتوان رفتارهای دانش آموزان را پیش بینی نماید. لذا با توجه این مهم هدف اصلی پژوهش حاضر نقش روابط معلم دانش آموز در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیل و از نوع مروری و کتابخانه ای می باشد . در واقع در این پژوهش، پژوهشگر یافته های کتابخانه ای و میدانی را گردآوری نموده و به روش استقرائی به فشرده سازی آنها از طریق طبقه بندی و سپس تجزیه و تحلیل پرداخته است. نتایج نشان داد رابطه مثبت معلم با دانش آموزان و همچنین دانش آموزان با هم، بر رابطه عاطفی و اجتماعی کلاس، ایجاد انگیزه یادگیری، دلبستگی به مدرسه، همکاری در فعالیتهای کلاسی، تلاش بسیار در مواجهه با مشکلات کمک و حمایت دوستانه، درک رفتار میان-فردی، ایجاد مسئولیت و آزادی در کارهای دانش آموز و رفتار هایشان با هم موثر است.
Authors
ویدا ویسی
دانش آموخته ی کارشناسی علوم تربیتی (گرایش پیش دبستانی دبستانی) از دانشگاه پیام نور سنندج
شلیر محمدی
دانش آموخته ی کارشناسی آموزش و پرورش ابتدایی از دانشگاه آزاد اسلامی