اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از راه دور در کاهش اضطراب ناشی از کووید ۱۹ در مادران باردار

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از راه دور در کاهش اضطراب ناشی از کووید ۱۹ در مادران باردار بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. نمونه پژوهش به شیوه در دسترس از میان مادران باردار مراجعه کننده به پایگاه بهداشت رزمی منطقه ۱۵ شهر تهران انتخاب شدند که دارای اضطراب ناشی از بیماری کویید ۱۹ (covid-۱۹) یا کرونا بودند. ۲۷ نفر خانم باردار با ویژگی های یاد شده به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۴ نفر) و گواه (۱۳ نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب بیماری کرونا بود که به صورت آنلاین و پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه آنلاین ۱ ساعته درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند ولی گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. برای بررسی فرضیه از آزمون تحلیل واریانس مختلط استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مختلط نشان از وجود تفاوت معنادار اثر بین گروهی اضطراب سطح معناداری کمتر از ۰۰۱/۰ بود. لذا با اطمینان ۹۹ درصد می توان نتیجه گرفت که اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش اضطراب ناشی از کویید ۱۹ موثر بود. مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد به واسطه افزایش انعطاف پذیری روانشناختی باعث کاهش معنی دار اضطراب ناشی از کویید ۱۹ در مادران باردار در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شد. به نظر می رسد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند در کمک به کاهش نگرانی و افزایش آرامش مادران باردار نقش بسزایی داشته باشد.

Keywords:

اضراب ناشی از کووید ۱۹ , مادران باردار , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد