درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم خلق، عملکرد اجرایی و کاهش علایم رفتاری بعد از قطع مصرف مواد در درمان های نگهدارنده

اعتیاد از مهم ترین مسایل عصر حاضر است که گسترش جهانی پیداکرده است و هر روز برشمار قربانیان مصرف مواد افزوده می شود.نتایج آمارگیری ازوضع اعتیاد در کشور از سوی سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر، آماری که هشدار می دهد شمار رسمی معتادان کشور به دو میلیون و ۸۰۸ هزار نفر رسیده و افراد ۱۵ تا ۶۴ ساله بیشترین مصرف کنندگان مواد مخدر هستند در حالی که پنج سال پیش فراوانی میزان شیوع مستمراعتیاد قابل توجه نبود. نتایج طرح پیمایش ثابت می کند الگوی مصرف مواد مخدر و جنسیت مصرف کنندگان مواد مخدر به سرعت در حال تغییر است و مصرف مواد مخدر صنعتی همچون شیشه افت قابل توجهی داشته و تریاک همچنان در صدر مواد مخدر سنتی قرار دارد.حالا با تکیه بر این آمار که مورد تایید ستاد مبارزه با مواد مخدر است می شود نتیجه گرفت میزان شیوع اعتیاد در بازه زمانی ۵ ساله دو برابر رشد داشته است. حدود ۴۵ درصد مصرف کنندگان زیر ۲۹ سال و حدود ۳۰ درصد بین ۳۰ تا ۳۹ سال سن داشته است. بنابرین براساس مرورمبانی نظری و پژوهش می توان چنین نتیجه گیری نمود که درمان های پذیرش مبتنی بر تعهد می تواند نوسانات خلقی، کارکردهای شناختی و رفتاری را بهبود بخشد وخودآگاهی فرد را نسبت به تجارب واحساسات ناخوشایند افزایش دهند تا درمواجه با موقعیت های بحرانی سبب افزایش خودآگاهی فرد نسبت به احساسات ناخوشایند شودو بتوانند بررفتارهای خود کنترل داشته باشند با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد برتنظیم خلق, عملکرد اجرایی و کاهش علایم رفتاری بعد از قطع مصرف مواد دردرمان های نگهدارنده موثر نبوده است. هداف از این تحقیقق بررسی درمان مبتنی برپذیرش وتعهد درتنظیم خلق، عملکردهای اجراییوکاهش علایم رفتاری بعد از قطع مصرف مواد در افراد تحت درمان های نگهدارنده می باشد.

Keywords:

تعهد , خلق , عملکرد اجرایی , علایم رفتاری , درمان های نگه دارنده