پیش بینی اضطراب ویروس کرونا از طریق مکانیسم های دفاعی، طرحواره آسیب پذیری، وضعیت اقتصادی و جنسیت در ایران

موضوع این پژوهش بررسی رابطه بین مکانیسم های دفاعی و طرحواره آسیب پذیری با اضطراب کرونا با هدف پیشبینی اضطراب ویروس کرونا در ایران بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی میباشد. جامعه آماری را کلیه مردم ایران تشکیل دادند. و حجم نمونه پژوهش ۱۲۰ زن و مرد بود که به روش رگرسیون منفرد تعیین شده بود و به صورت در دسترس از بین ایرانیان حاضر در گروه های تلگرامی انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده شامل، مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی پور (۱۳۹۸)، مقیاس مکانیسم های دفاعی اندروز و همکاران (۱۹۹۳)، مقیاس ۵ سوالی طرحواره آسیب پذیری پرسشنامه ۹۰ سوالی طرحواره های یانگ (۱۹۹۸) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری رگرسیون چندگانه گام به گام در نرم افزارSPSS-۲۳ صورت پذیرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد اضطراب کلی ویروس کرونا در دو گام تحت تاثیر طرحواره آسیب پذیری (P<۰.۰۰۱) و مکانیسم های دفاعی رشد یافته (P<۰.۰۵) می باشد و در صورتی که طرحواره آسیب پذیری در شخص کمرنگ باشد و از مکانیسم های دفاعی رشد یافته بیشتری استفاده نماید می توان پیشبینی نمود اضطراب کرونای کمتری تجربه کند. بنابراین برای ساخت معادله رگرسیون باید طرحواره آسیب پذیری و مکانیسم های دفاعی رشد یافته در کنار اضطراب کلی ویروس کرونا قرار داشته باشند. ضریب تعیین نشان می دهد که تاثیر متغیرهای طرحواره آسیب پذیری و مکانیسم های دفاعی رشد یافته به ترتیب در هر گام به ترتیب ۰.۲۲۹ و ۰.۲۶۸ است.

Keywords:

اضطراب ویروس کرونا , مکانیسم های دفاعی , طرحواره آسیب پذیری