مبانی و مصادیق حضانت و آثار روانی آن بر فرزندان

یکی از موضوع های مهم قضایی بحث حضانت است. حضانت، شامل نگهداری طفل ازجهت پرورش جسمی وی، به همراه رشد معنوی و اخلاقی و فراهم آوردن امکانات لازم برای تربیت اوست؛ از جمله تهیه خوراک، پوشاک و مسکن و درمان است که در موادی از قانون مدنی و همین طور فصل پنجم قانون جدید حمایت خانواده بدان تصریح شده است. در این ارتباط نگهداری از جسم طفل عملا ملازمه با تربیت دارد، و گرچه تنبیه در حد متعارف و به قصد تادیب مجاز شمرده شده، ولی در صورت افراط قابل مجازات است. حضانت فرزند بعد از طلاق از جمله خواسته های زوجینی است که قصد جدایی از هم را دارند. اگرچه زن و شوهر پیش و پس از طلاق دچار مشکلات روانی و عاطفی متعددی می شوند که صدمات مهمی را به آن ها وارد می کند، اما نباید از کودکان طلاق که هیچ نقشی در این مشکلات نداشته اند غافل شد. متاسفانه حضانت فرزند در مواردی که والدین به اختلاف می خورند ابزاری برای انتقام گیری یا در فشار گذاشتن طرف مقابل جهت امتیاز گرفتن می باشد که این موضوع برخلاف طبیعت و سرشت طبیعی والدین است و متضرر اصلی همان فرزندی است که به عنوان ابزار قرار گرفته است. جدایی والدین غالبا باعث محرومیت فرزند از آغوش گرم خانواده بوده و فرزند به ناچار به صورت انفرادی از حضور والدین بهره برده و به زندگی ادامه می دهد. اولین و اصلی ترین قربانی اختلافات خانوادگی همان فرزند مشترک می باشد که می توانست عامل استحکام برای ادامه زندگی مشترک والدین باشد.

Keywords:

حضانت , آثار روانی , والدین , طلاق , فرزندان