اثربخشی رفتارشناسی مثبت نگر بر مهارت های ارتباطی کودکان با اختلال اوتیسم

اوتیسم یک اختلال عصب تحولی پیچیده است که به عنوان یک چالش عمده تهدیدکننده سلامت عمومی در عصر حاضر محسوب می شود. بر اساس مستندات پژوهشی نقص مداوم در مهارت های ارتباطی - اجتماعی از ویژگی های بارز کودکان اوتیستیک است. مشکلات پایدار در برقراری تعاملات اجتماعی به صورت تخریب روابط دوجانبه هیجانی– اجتماعی، عدم مکالمه عادی دوجانبه، کاهش سهیم کردن دیگران در علایق، هیجانات یا عواطف خود یا عدم توانایی شروع یا پاسخ به تعاملات اجتماعی، نقص در رفتارهای ارتباطی غیرکلامی مورداستفاده در تعاملات اجتماعی، انسجام ضعیف ارتباط کلامی و غیرکلامی، ناهنجاری متعدد در ارتباط با نگاه و زبان بدن، فقدان کامل ابراز هیجانات با کمک چهره و ارتباط غیرکلامی، نقص در ایجاد، حفظ و درک روابط اجتماعی، ناتوانی در دوستیابی و مشارکت دربازی های تخیلی و عدم وجود علاقه به همسالان و بازی با آنها نمایان می شود. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی رفتارشناسی مثبت نگر بر مهارتهای ارتباطی کودکان با اختلال اوتیسم انجام شده است. روش کار مطالعه حاضر از مروری سیستماتیک با جستجو توسط واژگان کلیدی درسایت ها و مجلات، و فصلنامه ها مورد جستجو قرار گرفت. خلاصه مقالات منتشر شده بررسی شد و در نهایت ۱۹ مقاله نهایی برای بررسی جامع و استخراج داده ها انتخاب شدند. نتیجه گیری نتایج نشان داد رفتارشناسی مثبت نگر با تاکید بر نقاط قوت و مهارت و استعداد کودکان ، ایجاد و افزایش شادکامی و خشنودی از زندگی، افزایش توانمندی ها، استعداد بر مهارتهای ارتباطی کودکان اختلال اوتیسم تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

رفتارشناسی مثبت نگر , مهارتهای ارتباطی , کودکان اختلال اوتیسم