سنجش نگرش بیماران ام اس نسبت به امید به زندگی با توجه به نگرش های ناکارآمد و سخت رویی روانشناختی

مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری میلین زدای سیستم عصبی مرکزی است. امید خصوصیت مثبتی است که توسط اشنایدر معرفی شده است و از مفاهیم خیلی نزدیک به روان شناسی مثبت نگر محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش نگرش های ناکارآمد و سخت رویی روان شناختی در پیش بینی امید به زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس است. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی و کمی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران مولتیپل اسکلروزیس عضو انجمن مولتیپل اسکلروزیس ایران در شهر تهران (درمانگاه MS) در پاییز سال ۱۳۹۹ بود که در این پژوهش نمونه ای به تعداد ۱۱۱ نفر از بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عضو انجمن مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه ها بین آنها توزیع شد. یافته ها حاکی از آن بود که نشان داد که بین امید به زندگی و نگرش های ناکارآمد با ضریب ۴۶۰/۰- همبستگی منفی وجود دارد. همچنین بین امید به زندگی و سخت رویی روانشناختی با ضریب ۲۵۸/۰ همبستگی منفی ضعیف وجود دارد. درواقع سخت رویی روانشناختی پیش بینی کننده ضعیفی بود، اما متغیر نگرش های ناکارآمد پیش بینی کننده معنی دار بود و ۲۰ درصد از واریانس را توجیه می کند. لذا هرچه بیماران ام اس امید به زندگی بیشتری داشته باشند، نگرش های ناکارآمد کمتری دارند.

Keywords:

بیماران ام اس , امید به زندگی , نگرش های ناکارآمد , سخت رویی روانشناختی.