اثرات سطوح اسید های بوتیریک و پروپیونیک جیره بر شاخص های رشد و فلور میکروبی روده ماهی صبیتی جوان (Sparidentex hasta)

یک مطالعه هشت هفته ای به منظور بررسی اثرات سطوح مکمل بوتیریک اسید و پروپیونیک اسید در جیره بر رشد و میکرو فلور روده در بچه ماهیان ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) انجام شد. مکمل با سطوح مختلف بوتیریک (BA) و پروپیونیک (PA) برای طراحی هفت خوراک آزمایشی شامل: ۱- کنترل (رژیم غذایی بدون مکمل اسید آلی)، ۲- بوتیریک اسید ۵/۰ درصد، ۳- بوتیریک اسید ۱ درصد، ۴-پروپیونیک اسید ۵/۰ درصد، ۵- پروپیونیک اسید ۱ درصد، ۶- مخلوط ۲۵/۰ درصد بوتیریک و ۲۵/۰ درصد پروپیونیک و ۷-مخلوط ۵/۰ درصد بوتیریک و ۵/۰ درصد پروپیونیک اسید به جیره غذایی پایه (۴۴ درصد پروتئین و ۱۵ درصد چربی)، اضافه شدند. تعداد ۳۱۵ ماهی با وزن اولیه ۵/۰±۵/۲۸ گرم در بین ۲۱ مخزن پلی اتیلن ۳۰۰ لیتری توزیع شدند. ماهی ها با جیره های آزمایشی دو بار در روز تا حد سیر شدن بصری تغذیه شدند تا اطمینان حاصل شود که هیچ خوراکی در مخزن باقی نماند. دمای آب و شوری به ترتیب ۳/۳۱ درجه سانتی گراد و ۴۶ گرم در لیتر بود. ماهیان تغذیه شده با ۵/۰ و ۱ درصد PA یا ۵/۰ درصد ترکیبات BA و PA نسبت به سایر گروه ها دارای سرعت رشد بهتری بودند. همچنین بهبود ضریب تبدیل غذایی در تیمار تغذیه شده با ۵/۰ درصد PA و نیز تیمار ۱ درصد BA مشاهده شد. تعداد کل باکتری ها در روده تحت تاثیر خوراک های آزمایشی قرار نگرفت، اما تعداد باکتری های اسید لاکتیک با مکمل اسیدهای آلی در جیره افزایش یافت. بر اساس یافته های این مطالعه، ۵/۰ درصد PA یا ترکیبات PA و BA در سطح ۵/۰ درصد برای بهبود رشد و وضعیت سلامت روده در بچه ماهیان صبیتی توصیه می شود.

Keywords:

اسید های آلی , ماهی صبیتی , تغذیه , باکتری های اسید لاکتیک , ضریب تبدیل غذایی