ارزیابی روند توسعه نواحی سکونتگاهی و تاثیر وضعیت ژئومورفولوژیکی منطقه در توسعه آینده شهر بانه با استفاده از مدل LCM

میزان رشد جمعیت شهری در مناطق مختلف متفاوت است و نقش و موقعیت شهرها در این میزان بسیار تاثیرگذار است. شهر بانه در حال حاضر یکی از مهم ترین شهرهای غرب کشور محسوب می شود که بسیار مورد توجه قرار دارد و با توجه به موقعیت تجاری که دارد جمعیت شهری و گسترش نواحی سکونتگاهی شهری آن با روند قابل توجهی در حال افزایش است. با توجه به وضعیت ژئومورفولوژیکی منطقه، توسعه نواحی سکونتگاهی این شهر با محدودیت هایی مواجه است و به همین دلیل در ادامه روند توسعه این شهر، بسیاری از سکونتگاها در مناطقی استقرار می یابند که از نظر ژئومورفولوژی جزء مناطق مخاطره آفرین هستند. با توجه به موارد مذکور در این تحقیق به ارزیابی روند توسعه شهری بانه از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰ پرداخته شده است و هدف از تحقیق حاضر این است تا روند توسعه شهری بانه در طی دوره زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰ ارزیابی و سپس بر مبنای آن، میزان توسعه شهر بانه را تا سال ۲۰۳۰ پیش بینی کرد. داده های تحقیق شامل تصاویر ماهواره ای لندست سال های ۱۹۹۰، ۲۰۰۰، ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰ و همچنین لایه های اطلاعاتی از جمله DEM ۳۰ متر و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو نرم افزار ARC GIS و IDRISI استفاده شده است. در این تحقیق ابتدا با استفاده از تصاویر ماهواره ای کاربری اراضی محدوده مطالعاتی در طی سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰ تهیه شده است و سپس بر مبنای این نقشه ها با مدل LCM میزان توسعه نواحی سکونتگاهی تا سال ۲۰۳۰ پیش بینی شده است. نتایج تحقیق حاضر بیانگر این است که در طی دوره زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰ وسعت نواحی سکونتگاهی از ۹ کیلومترمربع به ۲۰ کیلومترمربع افزایش یافته است و همچنین نتایج حاصل از پیش بینی میزان توسعه نواحی سکونتگاهی نیز بیانگر این است که وسعت نواحی سکونتگاهی محدود مطالعاتی تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۴/۲۷ کیلومترمربع خواهد رسید.

Keywords:

بانه , توسعه سکونتگاه , ژئومورفولوژی , LCM