نقش واسطه ای خوش بینی تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی و تاب آوری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خوش بینی تحصیلی در رابطه بین ذهن آگاهی و تاب آوری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مشهد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مورد پژوهش کلیه دانش آموزان دختر ناحیه هفت شهر مشهد در سال تحصیلی۱۴۰۲_ ۱۴۰۱ بود که براساس پیشنهاد کلاین ۲۵۰ دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری در این پژوهش پرسش نامه تاب آوری کونور- دیویدسون (۲۰۰۳)، ذهن آگاهی بائر و همکاران(۲۰۰۶)، خوش بینی تحصیلی اسچنن- موران و همکاران (۲۰۱۳) و برای عملکرد تحصیلی دانش آموزان از معدل نمرات دروس مختلف آنان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی واز روش های آمار استنباطی نظیر آزمون های همبستگی و معادلات ساختاری با تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد مدل مفهومی پژوهش با داده های تجربی برازش دارد و خوش بینی تحصیلی نقش واسطه ای را در ارتباط بین ذهن آگاهی با تاب آوری و عملکرد تحصیلی دارد. همچنین ذهن آگاهی با خوش بینی تحصیلی رابطه مستقیم دارد. خوش بینی تحصیلی با تاب آوری و عملکرد تحصیلی نیز اثر مستقیم و معناداری داشت. این بدین معنی است که خوش بینی در دانش آموزان نقش تسهیل کننده را در بهبود تاب آوری و عملکرد تحصیلی دارد. ذهن آگاهی از طریق خوش بینی در بهبود و ارتقای تاب آوری و عملکرد تحصیلی موثر است.

Keywords:

خوش بینی تحصیلی , ذهن آگاهی , تاب آوری , عملکرد تحصیلی