اثربخشی بازی درمانی بر سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان ابتدایی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی بر سازگاری اجتماعی و شادکامی دانش آموزان ابتدایی بود.روش مورد استفاده دراین تحقیق نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است .جامعه آماری دانش آموزان دختر ابتدایی پایه ششم شهر بوکان درسال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲بود. با توجه طرح تحقیق ، تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان ابتدایی به عنوان نمونه آماری، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه استانداراد بود. برای سنجش سازگار ی اجتماعی از پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ و برای سنجش شادکامی از آزمون شادکامی آکسفورد (فرم کودک ) رافی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری میانگین ، آزمون کوواریانس استفاده شد. یافته های تحقیق بعد از جلسه بازی درمانی نشان دادند که بین گروه کنترل و آزمایش از لحاظ سازگاری و شادکامی تفاوت معنی داری وجود دارد((Sig< ۰/۰۵ یعنی بازی درمانی بر افزایش سازگاریاجتماعی و شادکامی دانش آموزان اثربخشی معنی داری دارد

Keywords:

بازی درمانی , سازگاری اجتماعی , شادکامی , دانش آموزان