رابطه خودشکوفایی و خودکارآمدی با هوش معنوی دانشجویان کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه علوم و تحقیقات

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خودشکوفایی و خودکارآمدی با هوش معنوی دانشجویان کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه علوم و تحقیقات می باشد.پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها از نوع همبستگی است . جامعه آماری در این پژوهش دانشجویان کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه علوم و تحقیقات در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۳ بوده اند. گروه نمونه در این پژوهش ۲۵۰ نفر دانشجو با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی تک مرحله ای انتخاب شد. جهت جمع آوری داده ازپرسشنامه هوش معنوی بدیع و همکاران ، پرسشنامه خودشکوفایی سلیمانی و همکاران (۱۳۹۳)و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل بعد از جمع آوری داده ها از نرم افزار SPSS-X۲۳ استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده از رگرسیون خودشکوفایی و خودکارآمدی بر انسانیت تاثیر معناداری بر هوش معنوی دانشجویان دارد. بین خودشکوفایی با هوش معنوی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین خودکارآمدی با هوش معنوی رابطه معناداری وجود دارد.

Keywords:

خودشکوفایی , خودکارآمدی , هوش معنوی , دانشجویان کارشناسی ارشد