بازنگری پروژه سیستم هوشمند اشتراک دوچرخه (سهاد) ارومیه و ارائه راهکارجهت بهره وری زیرساخت های لازم

در بسیاری از کشورهای جهان عموما قوانین سختگیرانه به منظور محدود کردن تردد خودروهای شخصی به اجرا در می آید، قوانینی که شهروندان از اجرای آن راضی هستند. چرا که حجم زیاد خودروهای شخصی در این شهرها به گونه ای است که زندگی شهروندان را با مشکلات جدی روبه رو کرده است . استفاده از وسایل نقلیه غیر موتوری نظیر دوچرخه ، اسکیت و اسکوتر یکی از شیوههای مناسب و ایده آل برای سفرهای درونشهری به خصوص در مسافت های کوتاه و متوسط بوده و می تواند نقش قابل توجه ای در سیستم حمل و نقل شهری داشته باشد. بنابراین هدف از این پژوهش ، بررسی و ارائه راهکار جهت بهرهوری زیرساخت های لازم برای تعبیه مسیرهای ویژه دوچرخه و بازنگری در پروژه سهاد (سیستم هوشمند اشتراک دوچرخه ) در شهر ارومیه است . تحقیق حاضر به صورت توصیفی -تحلیلی به تشریح و تبیین دلایل چگونگی و چرایی مسئله و با توجه به هدف تحقیق کاربردی بوده و به طراحی و ابداع کارآمدتر بخشی از سیستم حمل و نقل عمومی خواهد پرداخت . برای بدست آوردن همبستگی بین شاخص ها و محاسبه آلفای کرونباخ برای سنجش میزان هماهنگی معیارها از پرسشنامه عمومی با سوالات ترکیبی باز و بسته با طیف لیکرت استفاده شد که نتایج توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . در مرحله دوم پژوهش با تحلیل چیدمان فضای محدوده پروژه سهاد به وسیله نرم افزار Depth MapX شاخص های طول خطوط، عمق فضایی ، هم پیوندی، اتصالپذیری و حرکت طبیعی را بررسی کرده و معابر مناسب جهت تعبیه مسیرهای ویژه را انتخاب شده است . در نهایت سه محور کاشانی ، دانشکده و برق به منظور بهره وری و استقبال مردمی به شبکه منتخب در پروژه سهاد افزوده شد.

Keywords:

دوچرخه , دوچرخه سواری , حمل و نقل عمومی