تحلیل فضایی مولفه های حاشیه نشینی در چارچوب مدل سوات ، مطالعه موردی ( ناحیه سیزدهم شهر کابل )

جهان به سرعت در حال گسترش زندگی شهری است ، شهرنشینی و تمایل افراد به سکونت در محیط های شهری از پدیده های مهمی است که در قرون اخیر در زندگی اجتماعی و اقتصادی درکشورهای مختلف جهان رخداده است ، درواقع هرچه زمان به پیش می رود زندگی در شهر به عنوان شکل غالب زندگی بشر گستره ای بیشتری می یابدو سیاره ای زمین سیاره ای شهرها می شود، این رشد شتابان در شهرها مشکلات زیادی در شهرها به ویژه در کلان شهرها ایجاد کرده است ، کلان شهر کابل درنتیجه رشد گسترده کالبدی و جمعیتی خود به دلیل مهاجرت های انبوه ، درگیر مسائل خاصی شده اند که از آن میان رشد حاشیه نشینی در محلات شهری به عنوان یکی از مسائل مهم بروز و ظهور کرده است و ابعاد گوناگون زندگی شهروندان را اعم از اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی ، زیست محیطی و امنیتی تحت تاثیر قرار داده است ، بر این اساس هدف اساسی این پژوهش بررسی مولفه های حاشیه نشینی و تبعات آن در ناحیه سیزدهم شهر کابل بوده و به تبع آن تاثیرگذاری شاخص های حاشیه نشینی بر زندگی فردی و حیات اجتماعی شهروندان در این ناحیه موردبررسی قرارگرفته است ، روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی - تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات بر اساس روش کتاب خانه ای و روش میدانی (مصاحبه و مشاهدات عینی ) می باشد، سپس در چارچوب مدل سوات با شناسایی عوامل داخلی ( نقاط ضعف و نقاط قوت ) و عوامل خارجی ( تهدیدها و فرصت ها) پرداخته شده و پس از تجزیه و تحلیل شاخص های حاشیه نشینی اعم از امنیت عمومی ، تسهیلات اجتماعی ، زیرساخت ، مسائل محیط زیستی ، توسعه اقتصادمحلی ، مسائل بهداشتی و حکمرانی در ناحیه سیزدهم شهرداری کابل و با درنظر گرفتن مولفه های گوناگون وبا تعین نقطه استراتژیک به این نتیجه رسیدیم که نقطه استراتژیک تدافعی به عنوان نقطه راهبردی در جهت رفع معضلات حاشیه نشینی تعیین و ارائه شود.