نقش شهرداریها در ساماندهی سیمای شهری در جهت ارتقای کیفیت محیط شهری

شهرها به عنوان مراکز سکونتی دارای کالبد و کارکردهای متفاوتی هستند. شکل گیری عناصر کالبدی در شهرها و ایفای نقش های متعدد نیز به وسیله بازیگران عرصه سیاسی و اجتماعی کشور رقم می خورد، اما اداره امور شهر و رسیدگی به خواست ها و انتظارات شهروندان، نیازمند وجود بسترها و زمینه هایی است که به توان در پرتو آن به چنین خواست هایی پاسخ معقول و منطقی داد. در این راستا مشکلات کلان شهرها فقط در ازدیاد جمعیت، ترافیک، گرانی، اقتصاد و نابسامانی های زیست محیطی خلاصه نمی شود بلکه انواع ناهنجارهای رفتاری، مشکلات اجتماعی و فشارهای روحی و روانی ناشی از سیمای ناخوشایند بصری نیز خود دلایل کافی برای افزایش مسائل زندگی مدون شهری و تنگ تر شدن عرصه در جامعه امروزی است(بهمنی کازرونی و جلالی،۱۳۹۲). در گذشته فضاهای شهری، نقش بسیار مهمی در زندگی فردی و اجتماعی مردم داشتند و بسیاری از فعالیت های گروهی و اجتماعی مردم درکالبد این فضاهای شهری جریان می یافت و همین امر باعث ارتباط پیوسته ساکنان هر محله می شد. اما امروزه دگرگونی های عظیمی که در ساختار و نهادهای اجتماعی شهرها صورت گرفته و همچنین جهت گیری نظام سرمایه گذاری بر ساخت فضاهای شهری باعث تضعیف احساس تعلق مردم به محله ها و فضاهای شهری شده است. در همین راستا مناسب سازی این مبلمان برای استفاده عموم مردم یکی از ارکان مهمی است که معماران و طراحان شهری را به خود مشغول کرده است تا با استفاده از تفکرات و تجربیات و همچنین بهره وری از امکاناتی که برای همه اقشار مردم قابل استفاده باشد از آن دسته وظایفی بود که مد نظر قرار گرفت. هر جامعه ای افرادی را در خود دارد که سلامت جسمی کامل برخوردار نیستند و نوع استفاده کردن از مبلمان شهری، آنها را با مشکل مواجه می سازد.

Keywords:

محیط شهری , سیمای شهری