بررسی تاثیر عدم تناسب تلاش-پاداش بر خستگی شغلی با توجه به نقش میانجیگری تاب آوری و حمایت سازمانی ادراک شده

خستگی شغلی یکی از پیامدهای منفی مرتبط با شغل است که متاثر از عوامل بسیاری میباشد؛ زمانی که کارکنان متناسب با تلاشی که انجام میدهند پاداش قابل در خوری دریافت نکنند احساس سرخوردگی و خستگی شغلی به آنان دست میدهد. کارکنانی که مورد حمایت کافی و احساس تاب آوری بالایی داشته باشند، از این بحران به راحتی عبور خواهند کرد بنابراین هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر عدم تناسب تلاش - پاداش بر خستگی شغلی با توجه به نقش میانجی گری تاب آوری و حمایت سازمانی ادراک شده است. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی از لحاظ نحوه جمع آوری داده ها به صورت توصیفی همبستگی و از لحاظ نحوه تجزیه و تحلیل داده ها به صورت کمی است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان سازمان شهرداری مشهد می باشند که تعداد آنها حدود ۱۱۰۰ نفر میباشند که بر اساس فرمول کوکران بایستی حداقل تعداد ۳۸۳ نفر با روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس به عنوان اجرای نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ۷۱ سوالی بوده است که روایی آنها از نوع محتوا بوده و بر طبق نظر صاحبنظران مورد تائید قرار گرفت و جهت سنجش پایایی پرسشنامه ها از آزمون ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید که به ترتیب برای متغیرهای خستگی شغلی تاب آوری، حمایت ادارک شده و عدم تناسب تلاش پاداش به ترتیب برابر (۰٫۹۳۱ ۰۹۳۷ ۰٫۸۳ ۰٫۹۰۸ و (۰٫۹۷۶) بدست آمد. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart PLS استفاده خواهد شد. یافته های پژوهش حاکی از این بود که عدم تناسب تلاش پاداش بر خستگی شغلی کارکنان سازمان زندانهای خراسان رضوی تاثیر مثبت و معناداری میگذارد ولی بر تاب آوری کارکنان و حمایت سازمانی ادراک شده تاثیر معکوس و معناداری میگذارد و همچنین تاب آوری و حمایت سازمانی ادراک شده بر خستگی شغلی کارکنان سازمان زندانهای خراسان رضوی تاثیر معموس و معناداری می گذارد.