رشد پس از آسیب در تجارب زیسته زنان: مطالعه پدیدار شناختی

زمینه و هدف: زایمان طبیعی بعداز سزارین می تواند از تکرار سزارین و عوارض متعدد ناشی از ان پیشگیری کند لذا این پژوهش با هدف بررسی تبیین تجارب زیسته و عملکرد روانی این مادران انجام شد. روش: این پژوهش با رویکرد کیفی از نوع پدیدارشناسی هرمنیوتیک انجام شد. مشارکت کنندگان ۱۷ زن با سابقه زایمان طبیعی پس از سزارین بودند که به صورت هدفمند از بین زنان بیمارستان ها و مراکزدرمانی تهران، کرج، مشهد و قم انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مصاحبه بدون ساختار بود که فرآیند تکمیل و اتمام مصاحبه ها تا زمان دستیابی به اشباع ادامه یافت. برای جمع آوری و تحلیل داده ها از الگوی هفت مرحله ای دیکلمن و همکاران استفاده شد. یافته ها: درتحلیل داده ها، مضمون اصلی، رشد پس از آسیب که نشان دهنده ارتقاء عملکرد روانی است؛ شناسایی شد. این مضمون به وسیله پنج زیر مضمون ادراک تهدید و استفاده از راهبردهای مقابله ای کارآمد، جایگزینی هویت موفق به جای هویت شکست خورده، فهم تجارب و تقویت باورهای معنوی، توسعه و بهبود روابط عاطفی بین فردی وتقویت باورهای خودکارآمدی شکل گرفت. نتیجه گیری: از تحلیل داده ها چنین استنباط شد که زنان دارای زایمان واژینال پس از سزارین با استفاده از سرمایه های فردی و اجتماعی در مبارزه با موانع ذهنی و چالش های درونی و بیرونی زایمان طبیعی بعد از سزارین توانستند با موفقیت از عهده آن برآیند و به سطح بالاتری از عملکرد روانی و تغییرات مثبت در شناخت و هیجان و بعد هم رفتار نایل آیند.

Keywords:

Cesarean Section , Mental Health , Natural Childbirth , Psychological Posttraumatic Growth , Women's Health , رشد روانی پس از سانحه , زایمان طبیعی , سزارین , سلامت روان , سلامت زنان