تبیین تاثیریادگیری خودراهبر بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان

یادگیری خودراهبر یک فرایند هدفمند است که معمولا به وسیله فعالیت های رفتاری درگیر در شناسایی و جستجوی اطلاعات مشخص می شود و یادگیرنده، آگاهانه مسوولیت را برای تصمیمات مربوط به اهداف و فعالیت ها می پذیرد. یادگیرندگان خودراهبر، افرادی فعال و خودجوش هستند که به جای انتظار منفعلانه برای یادگیری واکنشی، ابتکار عمل را به دست می-گیرند. یادگیری آنها هدفمند و معنادار است و با توجه به انگیزه بالا، یادگیریشان پایداری و تداوم خواهد داشت. اینگونه افراد در زندگی خود مسئولیت پذیرتر هستند و از فرآیند خودانضباطی در یادگیری خویش سود می برند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر یادگیری خودراهبر بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان است. بنابراین در این تحقیق روش جمع آوری داده ها به صورت پیمایشی با استفاده از ابزار پرسشنامه بوده است. جامعه آماری پژوهش نیز از معلم ها و راهبران آموزشی بهره گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه ها از نرم افزار SPSS و جهت ارزیابی فرضیه اصلی پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یک -راهه ANOVA و آزمون t تک نمونه ای بهره گیری شده است. براساس یافته های پژوهش مشخص گردید که نگرش تاکید بر یادگیری خودراهبر بایستی در برنامه ریزی درسی مورد استفاده قرار گیرد. به واقع در نتیجه این پژوهش باید بیان کرد که یادگیری خودراهبر بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان در ابعاد خودکارآمدی، خلاقیت، امیدواری، نوآوری، بازدهی می تواند تاثیر بسزایی دارد.

Keywords:

یادگیری خودراهبر , موفقیت تحصیلی , دانش آموزان