ذهن آگاهی از دیدگاه علوم اعصاب

مدیتیشن ذهن آگاهی اغلب به عنوان توجه بدون قضاوت به تجربیات در لحظه حال توصیف می شود. از طریق ذهن آگاهی، ما به جای اینکه به دنبال تایید اعتقادات ثابت در هنگام جذب تجربه خود باشیم جنبه های جدیدی از تجربه را تشخیص می دهیم. تمرین های ذهن آگاهی، که هدف آن پرورش آگاهی پذیرنده از لحظه حال است، می تواند تنظیم هیجان علائم زمینه ای اضطراب و افسردگی را بهبود بخشد و خلق و خوی مثبت را تقویت کند.ذهن آگاهی در دو ده ه گذشته بیشترین توجه را در تحقیقات علوم اعصاب داشته است. ذهن آگاهی در حال حاضر یکی از اجزای اصلی چندین مداخله روانشناختی با پشتیبانی تجربی مانند: کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، درمان رفتار دیالکتیکی و یوگا نیدرا بازسازی یکپارچه است.حدود۲۰ سال پیش گروه هایتحقیقاتی جداگانه مناطق مغزی که عمدتﴽ در قشر خط میانی قرار دارند ودر آنسیگنال هایوابستهBOLDبهسطح اکسیژن خون با افزایش فعالیت در مناطق درگیر در رفتارهایهدف دارکاهش می یابد را شناسایی کردند. گروه تحقیقاتی دیگری تشخیص داد که این مناطق، که شبکه حالت پیش فرض (DMN) را تشکیل می دهند از ابتدا فعال هستند و در طول تکالیف خود ارجاعی فعال تر می شوند. تردوی و لازار (۲۰۰۸) نواحی مغز درگیر در تمرکز حواس را به قشر پیش پیشانی پشتی جانبی PFC، قشرسینگولای قدامی ACCو اینسولا خلاصه کردند و به این نتیجه رسیدند که داده های کافی برای تمایز وضعیت مراقبه فعالیت مغز از حالت استراحت وجود دارد.فاکس و همکاران (۲۰۱۴) هشت ناحیه مغز را در مراقبه گران شناسایی کرد که تفاوت های ساختاری ثابتی را نسبت به گروه کنترل در مطالعات نشان داده بودند. اینها شامل قشر پیشانی قطبی (ناحیه برادمن ( ۱۰، قشر حسی، اینسولا، هیپوکامپ، قشر قدامی و میانی سینگولیت، قشر اوربیتوفرونتال، فاسیکولوس طولی فوقانی و جسم پینه ای بود.تانگ و همکاران (۲۰۱۵) پنج حوزه اصلی درگیر در مراقبه ذهن آگاهی شامل ACC، PFC ، قشر سینگولای خلفی PCC، اینسولا، آمیگدال و جسم مخطط را برجسته کردند.در طول خودتنظیمی آگاهانه، اتصال عملکردیبین آمیگدال وmPFCدیده شدو در طول سرکوب داوطلبانه، اتصال عملکردی بین آمیگدال و قشر پیش مغزجانبی پشتیشایعlPFCبود. یک مصاحبه پس از امتحان نشان داد که درون نگری ذهن آگاهانه با خودنظارتی قابل اعتمادتری همراه بود.