تعیین روابط ساختاری کارکردهای اجرایی با سازگاری اجتماعی با نقش میانجی تعارض والد- فرزند در دانش آموزان دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی روابط ساختاری کارکردهای اجرایی با سازگاری اجتماعی با نقش میانجی تعارض والد-فرزند بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) به طور خاص معادلات رگرسیونی می باشد. در پژوهش حاضر ۲۶۰ نفر از دختران دانش آموز در مقطع دوم متوسطه شهر ساری مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه کارکردهای شناختی نجاتی(۱۳۹۲)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (CPT) و پرسشنامه تعارض والد-فرزند موری اشتراس(۱۹۸۶) استفاده شد. جهت بررسی رابطه و میزان پیش بینی کنندگی متغیرهای فوق از ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون هم زمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دادند که کارکردهای اجرایی بر سازگاری اجتماعی، اثر مستقیم و مثبت دارا هستند و متغیر تعارض والد-فرزند بر سازگاری اثر مستقیم و منفی داراست. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که متغیر کارکردهای اجرایی بر سازگاری اجتماعی با نقش واسطه ای تعارض والد-فرزند دارای اثر غیرمستقیم می باشد.

Keywords:

کارکرد اجرایی , سازگاری اجتماعی , تعارض والد- فرزند