ارتقای مهارت های کاربردی نوجوانان تحت اثربخشی آموزش های برنامه نویسی

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتقای مهارت های کاربردی نوجوانان تحت اثربخشی آموزش های برنامه نویسی می باشد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بوده و جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان ۱۲-۱۶ ساله مقاطع تحصیلی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ می باشند. ۳۰ دانش آموز به شیوه در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آموزش های برنامه نویسی و گواه جایگزین شدند. ابزار مورداستفاده به منظور جمع آوری دادهها، پرسشنامه ادراک حل مسئله هپنر و پترسون (۱۹۸۲) و برنامه های فعالیتی و عملکردی طراحی شده می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل دادههای جمع آوری شده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی LSD استفاده شده است . نتایج پژوهش حاکی از آن است که آموزش های برنامه نویسی بر ارتقای مهارت حل مسئله و نوشتن روابط و نیز مهارت فیزیکی و عملکردی نوجوانان اثر معنی دار دارد.

Keywords:

آموزش برنامه نویسی , مهارت نوجوانان , مهارت حل مسئله , مهارت کاربردی , دانش آموزان.