شناسایی ظرفیت مناطق نه گانه آمایش سرزمین ایران در حوزه اقتصاد دانش بنیان

جهان به سرعت از اقتصاد منبع پایه فاصله گرفته و در جهت توسعه اقتصاد دانش بنیان حرکت میکند. با توجه به اینکه محور اصلی اقتصاد دانش بنیان استفاده مطلوب از سرمایه انسانی همراه با ارتقائ مهارت ان ها است. بررسی این موضوع با مباحث کلیدی مهم دیگری چون نقش مشوق های اقتصادی و انگیزشی، زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات مرتبط است. از طرف دیگر پژوهش ها نشان می دهد کشورهایی که دراین حوزه موفق درخشیدند استفاده از ظرفیت های منطقه ای را در دستور کار قرار داده و به خاطر ظرفیت سازی منطقه ای سیاستهای تراکم زدایی را در دستور کار خود قرار داده اند. بنابراین تمرکز مقاله حاضر بر رتبه بندی مناطق نه گانه آمایش سرزمین ایران و شناسایی شاخص های این حوزه با استفاده از روش ترکیبی تحلیل سلسله مراتبی -تاپسیس مباشد. نتایج نشان میدهد که منطقه۶ آمایش سرزمین ایران که متشکل از استان های تهران ، قم و البرز می باشد، از لحاظ اقتصاد دانش بنیان در رتبه اول و منطقه۸ آمایش که متشکل از استان های یزد، کرمان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان می باشد، در رتبه آخر و نهم قرار دارند. بنابراین سیاستگذاران توسعه منطقه ای جهت ارتقای شاخص های دانش بنیان در مناطق کمتر توسعه یافته می بایست جهت ارتقای دوره های تحصیلات تکمیلی، ایجاد و توسعه مراکز علمی و شرکت های دانش بنیان در این مناطق گام های اساسی بردارند.

Keywords:

Knowledge Based Economy , Land Management , Hierarchical Analysis , TOPSIS , اقتصاد دانش بنیان , آمایش سرزمین , تحلیل سلسله مراتبی , تاپسیس