سنجش یارانه کالاهای اساسی و نحوه توزیع آن بین دهکهای درآمدی (مطالعه موردی استان ایلام)

یکی از سیاستهای رایج در کشورهای در حال توسعه و حتی کشورهای توسعه یافته اتخاذ سیاستهای حمایتی مناسب و پرداخت یارانه است. امروزه یارانه به عنوان یکی از ابزارهای مهم در تنظیم سیاست های اقتصادی برای حمایت از قشرها و بخشهای مختلف اقتصادی به کار می رود. این مقاله به دنبال اندازه گیری یارانه سرانه کالاهای اساسی و نحوه توزیع آن بین دهکهای درآمدی در استان ایلام است. در این مقاله پس از طرح موضوع، به چارچوب نظری تحقیق اشاره می شود. در ادامه با استفاده از روش قیمت تمام شده به آزمون فرضیه ها پرداخته و در پایان به نتیجه گیری و ارائه سیاستهای راهبردی اشاره می شود. نتیجه به دست آمده نشان می دهد که مقدار و مبلغ یارانه سرانه کالاهایی نظیر روغن نباتی، برنج و قند و شکر در استان ایلام در سال ۱۳۸۱ تقریبا برابر یارانه سرانه همین کالاها در سطح کشور بوده اما مقدار و مبلغ یارانه سرانه شیر در استان ایلام (پنج لیتر و ۳۲۵۰ ریال) در سال مورد نظر کمتر از سطح کشور (۶۲۰/۱۱ لیتر و ۷۵۵۳ ریال) است. در ارتباط با آرد جامعه شهری مقدار و قیمت یارانه سرانه بیش از جامعه شهری کشور بوده و یارانه همین کالا در جامعه روستایی استان ایلام کمتر از جامعه روستایی در سطح کشور در همان سال بوده است. بهره مندی چهار دهک پایین درآمدی از مصرف کالاهای اساسی در مناطق شهری (به استثنای برنج خارجی درجه دو) و روستایی استان ایلام در مجموع کمتر از چهار دهک بالای درآمدی است.

Keywords:

Basic Commodities , Per Capita Subsidies , Income Deciles , کالاهای اساسی , یارانه سرانه , دهکهای درآمدی