تاثیر برنامه های آموزشی و تربیتی بر بهبود نگرش و افزایش انگیزه تحصیلی در دانش آموزان

از آغاز پیدایش آموزش و پرورش رسمی در جوامع تا به امروز، تغییر و تحولات بسیاری در نظام های آموزشی روی داده است. وقتی که مردم کشورها در دوره های خاصی آموزش و پرورش را قادر به پاسخگویی به مسائل و مشکلات و نیازهای خود نیافته اند، به اشکال گوناگون نارضایتی خود را بروز داده و توانایی و کارآیی مدیران آن را زیر سوال برده اند. بدیهی است امروز هم به مدیریتهای نامطلوب و غیر موثر که به از هم گسیختگی آموزش و پرورش منجر می شود، اتکا نخواهند کرد.صاحبنظران آموزش و پرورش عموما بر این عقیده هستند که کیفیت مدیریت فعالیتهای آموزشی، مهمترین شاخص سطح کفایت و اثربخشی کل برنامه های آموزشی است زیرا مدیریت با نقش تعیین کننده و موثری که در امر هدایت فرآیندهای آموزشی و پرورشی در جهت هدفهای آن دارد بالقوه هم می تواند موجب پیشرفت آن شود و هم موجب ازهم پاشیدگی آن.بنابراین برای استفاده عاقلانه و مقتصدانه از زمان، سرمایه، کار و تلاش نیروی انسانی برای نیل به هدفهای عام آموزش و پرورش در سطح ملی و هدفهای خاص آموزش و یادگیری در سطح آموزشگاهی باید به آموزش و تربیت تخصصی افرادی مبادرت کرد که واجد ویژگیهای بارز و حرفه ای مدیریتی هستند، به عبارت دیگر، باید سرمایه گذاری برای آموزش و آماده سازی مدیران آموزشی در آموزش و پرورش در اولویت قرار بگیرد به حدی که موید پیشرفت و ترقی آموزش و پرورش باشد و موجب رکود یا از هم گسیختگی آن نشود.

Keywords:

آموزش تربیتی , بهبودنگرش , تعهد به تحصیل , آموزش و پرورش , یادگیری , دانش آموزان