بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی بر بدیعه پردازی و تفکر خلاق دانش آموزان ابتدایی شهرستان میاندوآب

هدف کلی تحقیق حاضر بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی بر بدیعه پردازی و تفکر خلاق دانش آموزان ابتدایی شهرستان میاندوآب است؛ جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه معلمان و دانش آموزان ابتدایی شهرستان میاندوآب که تعداد معلمان ۲۳۴ نفر و تعداد دانش آموزان ۱۶۶۷ نفر است. حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران برای معلمان ۱۴۶ نفر و برای دانش آموزان ۳۱۳ نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه؛ پرسشنامه روش تدریس مبتنی بر بازی بر اساس مهجور (۱۳۹۳)، پرسشنامه تفکر خلاق دانش آموزان رجائی (۱۳۹۳) و پرسشنامه بدیعه پردازی عابدی (۱۳۷۲) است که پس از سنجش روایی و پایایی و اطمینان از آن در اختیار نمونه آماری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. بدین ترتیب که برای طبقه بندی، تلخیص و تفسیر داده های آماری از روش آمار توصیفی و در سطح استنباطی برای بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی بر بدیعه پردازی و تفکر خلاق دانش آموزان ابتدایی شهرستان میاندوآب از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون ساده و چندگانه با نرم افزار SPss استفاده گردیده است. نتایج حاصل نشان می دهد که روش تدریس مبتنی بر بازی و ابعاد آن؛ بر بدیعه پردازی و تفکر خلاق دانش آموزان ابتدایی شهرستان میاندوآب موثر است.