رابطه تاب آوری هوش هیجانی و هوش معنوی با شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان چابهار

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تاب آوری هوش هیجانی و هوش معنوی با شادکامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم با استفاده از تحلیل مسیر بود. جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان چابهاربوده که از این تعداد ۲۸۰ نفر آنان به عنوان نمونه به صورت تصادفی ساده شدند. از پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون و پرسش نامه هوش هیجانی شوته و شادکامی آکسفورد برای جمع آوری داده ها استفاده شده است که پایایی ابزار جمع آوری داده ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب ۶۹/۱ ،۷۵/۱ و ۹۳/۱ بدست آمده است. برای بررسی دادههای پژوهش بعد از تحلیل توصیفی با استفاده از تحلیل مسیر به بررسی فرضیات پرداخته شد که هر سه فرضیه پژوهش تائید شده است. نتایج نشان داد که دو متغیر تاب آوری و هوش هیجانی ۱۱ درصد از واریانس کل شادکامی را تبیین می کنند که در این بین، سهم متغیر تاب آوری(۹ صدم) بیشتر از سهم متغیر هوش هیجانی(۱ صدم) است. بنابراین هوش هیجانی در دانش آموزان سبب افزایش تاب آوری در آنها شده و در راستای آن احساس شادکامی بیشتری را تجربه میکنند.

Keywords:

تاب آوری , هوش هیجانی , هوش معنوی , شادکامی , دانش آموزان