بررسی عملکرد و اجزای عملکرد گیاه ذرت دانه ای (Zea mays) تحت تاثیر سطوح مختلف آبیاری بخشی ریشه و بیوچار

گیاه ذرت یکی از پرمحصول ترین غلات بعد از گندم و برنج، به حساب می آید. در میان نهاده های کشاورزی، آب و خاک به-عنوان مهم ترین عوامل تولید، حایز اهمیت اقتصادی ویژه ای هستند. در این راستا، مدیریت مصرف آب و بهبود وضعیت خاک از اولویت های کشاورزی می باشد. کم آبیاری یکی از راه های صرفه جویی و مدیریت مصرف آب می باشد. یکی از روش های کم آبیاری، آبیاری به روش آبیاری بخشی ریشه می باشد. و برای بهبود وضعیت خاک می توان از کودهای آلی از جمله بیوچار استفاده نمود. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر تیمارهای مختلف کم آبیاری بخشی ریشه در دو سطح ۶۵ و ۵۵ درصد و مقایسه با آبیاری کامل و سطوح مختلف مصرف بیوچار (صفر، ۶ و ۱۲ تن در هکتار) بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه ذرت در دو فصل زراعی در مزرعه پژوهشی بنیاد شهید تهران انجام شد. مقادیر اجزای عملکرد، عملکرد دانه، شاخص برداشت، شاخص سطح برگ و زیست توده گیاه ذرت در زمان برداشت اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تیمار ۶۵ درصد نیاز آبی از نظر عملکرد دانه با تیمار آبیاری کامل تفاوت معنی داری نداشت. افزایش مصرف بیوچار منجر به افزایش میزان عملکرد دانه ذرت شده، به طوری که تیمار مصرف ۱۲ تن در هکتار بیوچار دارای بیشترین عملکرد دانه بوده و تیمار عدم مصرف بیوچار دارای کمترین مقدار عملکرد دانه بوده است. مقدار وزن هزاردانه در تیمار مصرف ۱۲ تن در هکتار بیوچار نسبت به تیمارهای بدون مصرف بیوچار و مصرف ۶ تن در هکتار بیوچار به ترتیب ۴۰ درصد و ۱۰ درصد بیشتر بود.

Keywords:

کم آبیاری , کود آلی , وزن هزار دانه , شاخص برداشت , شاخص سطح برگ