تدوین رهیافت نوین حکمرانی آب در توسعه نظام های بهره برداری آب در چابهار

آب یک کالای غیر قابل جایگزین است و هر جا منابع آب، اندک باشد قابل دسترس شدن به ذخایر محدود آن امری حیاتی محسوب می شود. در سالهای اخیر، خشکسالی های مکرر سبب موجب بحران و تنش آبی شده و مفهوم حمکرانی آب توسعه پیدا کرده است. از این رو هدف این پژوهش ارزیابی اصول حکمرانی آب در سد پیشین چابهار در توسعه نظام های بهربرداری آب با رویکردهای مختلف مدیریتی است. ارائه تلفیقی مدل های تصمیم گیری چندمعیاره فازی با رویکرد حکمرانی آب در منطقه کاربردی شده است. در این راستا از شاخص های اصول حکمرانی آب با استفاده از نظرات ۵۰ کارشناس آب، اساتید دانشگاه و بهره برداران منطقه به روش SAW فازی استخراج و با استفاده از مدل های بهربردار وزن هر یک از شاخص ها محاسبه گردید که ایجاد ماتریس های تصمیم گیری یا چند معیاره و کاربرد SAW مورد استفاده قرار گرفت. که براساس نتایج حاصل از مطالعه ۶ شاخص به عنوان شاخص های معرف اصول حکمرانی آب استخراج شدند که براساس نتایج نهایی بهربرداران سنتی به عنوان قوی ترین نظام و شرکت های بهره برداری از شبکه ابیاری و زهکشی به عنوان ضعیف ترین نظام ها بوده است.

Keywords:

حکمرانی آب , ارزیابی اقتصادی , منابع آب , توسعه نظام بهره برداری , سد پیشین