بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر پرخاشگری، انعطاف پذیری روان شناختی و خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی دختران نوجوان

زمینه و هدف: دوره نوجوانی دوره شکل گیری ساختار شخصیت است و همه ویژگی های اصلی شخصیت، تمایلات شغلی و ارزش های کاری در این دوره شکل می گیرد. لذا این پژوهش با هدف، بررسی تاثیر واقعیت درمانی بر پرخاشگری، انعطاف پذیری روان شناختی و خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی دختران نوجوان انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه نوجوانان دختر شهر یزد بودند که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در مقطع دوم متوسطه مشغول به تحصیل بودند و از این تعداد، ۲ گروه ۱۶ نفری به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و گروه کنترل تقسیم شدند و به پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۷۸)، پرسشنامه انعطاف­پذیری روان شناختی توسط هیز (۲۰۰۰) و پرسشنامه خودکارامدی تصمیم گیری شغلی بتز و تایلور (۱۹۸۳) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. آزمودنی های گروه آزمایش تحت واقعیت درمانی صورت گروهی، به مدت ۲ ماه هفته ای ۱ جلسه ۶۰ دقیقه ای قرار گرفتند، اما در این مدت به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نشد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک متغیره و سطح معنی داری ۰/۰۵< p و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج بررسی نشان داد؛ در متغیر پرخاشگری بین معنی داری رویکرد واقعیت درمانی و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (۰/۰۰۳ > p) ولی در متغیر انعطاف پذیری روان شناختی هیچ اختلاف معنی داری بین میانگین گروه کنترل و مداخله واقعیت درمانی دیده نشد و بین رویکرد واقعیت درمانی و گروه کنترل در متغیر خودکارآمدی شغلی تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۱ > p). نتیجه گیری: بنابراین، واقعیت درمانی با توجه به ماهیت آموزش مهارت ها بر پرخاشگری و خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی دختران نوجوان موثر بوده است و می توان از نتایج این پژوهش برای بهبود پرخاشگری در نوجوانان دچار بحران هویت استفاده کرد.

Keywords:

Reality Therapy , Aggression , Cognitive Flexibility , Self-efficacy , Adolescent , واقعیت درمانی , پرخاشگری , انعطاف پذیری شناختی , خودکارآمدی , نوجوان