بررسی اثر کم آبیاری و زمان های کاربرد اسید سالیسیلیک بر شاخص های مورفولوژیک و عملکرد در جو (.Hordeum vulgar L)

به منظور بررسی اثرات زمان محلول پاشی هورمون اسید سالیسیلیک بر شاخص های فیزیولوژیک رشد و عملکرد سه رقم جو شش ردیفه تحت رژیم های متفاوت آبیاری،آزمایشی به صورت اسپیلت پلات - فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار ، در جنوب شرق نی ریز طی دو سال زراعی ۹۹-۱۳۹۸ و ۴۰۰-۱۳۹۹ گردید.عامل های آزمایشی شامل تعداد دفعات آبیاری در سه سطح یک،دو و چهار مرتبه به عنوان عامل اصلی و عوامل فرعی شامل ارقام جو (ریحان،نصرت و خاتم) و محلول پاشی هورمون اسید سالیسیلیک با غلظت یک میلی مولار، در چهار سطح (عدم محلول پاشی،در انتهای پنجه زنی،در اواسط ساقه روی وظهور پنجاه درصدی برگ پرچم)به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند.صفات مورد اندازه گیری عبارت بودند از عملکرد و اجزای عملکرد و روابط فیزیولوژیک ،نتایج نشان دادند که کاهش تعداد دفعات آبیاری به دلیل ایجاد تنش خشکی موجب کاهش شاخص سطح برگ و در نتیجه کاهش سرعت رشد نسبی و سرعت جذب خالص که عامل کاهش سرعت رشد محصول بود،شد و در مجموع کاهش تجمع ماده خشک را به دنبال داشت.یک و دو نوبت آبیاری در مقایسه با چهار نوبت آبیاری اثر منفی بر اجزاء مرتبط با عملکرد و دانه را موجب شد. کمترین واکنش به کاهش دفعات آبیاری مربوط به وزن هزار دانه با ۲۲/۱ درصد کاهش بود.محلول پاشی اسید سالیسیلیک در شرایط تنش خشکی اثر معنی داری بر وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله نداشت،اما موجب بهبود سایر صفات مورد بررسی در هر دو شرایط تنش و نرمال شد که این آثار مثبت به شدت با زمان محلول پاشی همبستگی داشت از میان ارقام جو مورد بررسی،رقم ریحان عملکرد مطلوب تری داشت و بیشترین بازدهی کاربرد اسید سالیسیلیک مربوط به محلول پاشی در انتهای پنجه زنی بود.

Keywords:

اسید سالیسیلیک , تنش خشکی , جو , رقم