جلوه های رابطه ی انسان با جلوه های طبیعت دربوستان وگلستان

چکیده رابطه ی جهان و انسان این چنین است که اگر در آن سیر کمالی و انسانی خودش قرار بگیرد، جلوه های طبیعت با انسان، هماهنگ تر سر آشتی می گیرد. حال چه روابط مرموزی مابین این پدیده ها و انسان است؟ بسا هست که ما بتوانیم به دست آوریم و بسا هم هست که نتوانیم به دست آوریم ولی چنین چیزی هست؛ و اگر انسان بر ضد مسیر خاص خلقت قرار بگیرد، رابطه ای که باید بین او و جلوه های خلقت در طبیعت ایجاد شود برای شناخت خالق هستی گسسته می ماند و هیچ ارتباطی به وجود نمی آید. شیخ شیراز به این موضوع توجه دارد، جلوه های هستی را نمودهایی از آفریدگار هستی می داند و وجود آن ها را برای شناخت خداوند و چراغ هدایتی می داند که فرا روی بشریت قرارگرفته برای سعادت و نیک سرانجامی او. اغلب هنرمندان به ویژه شاعران پارسی گو در وصف و فضل انسان، شعرها سروده و زیورها با نام او آراسته اند که نمونه بارز آن، اشعار سعدی شیرین سخن است، او سعی کرده در آثار خود، چهره ای عاطفی، اخلاقی و زیبایی شناسانه از انسان را به تشنگان معرفت و هنرمندان بنمایاند و در چشم انداز آرمانیش، بنی آدم را اعضای یک پیکر و از یک گوهر بداند. انسان به عنوان اشرف مخلوقات در میان تمام آفریده های خداوند، از مقام و جایگاهی ارزشمند برخوردار است. در جلوه گاه اندیشه ی سعدی آنچه به روشنی قابل تصور است همه چیز حول محوری استوار که همان آفریدگار است، می چرخد. برآیند پژوهش حاکی از آن است که سعدی در بوستان، باب هایی را بر روی انسان باز می کند که هرکدام دری برای ایجاد و ارتباط با خداوند است. سعدی در بوستان وقتی نیاز انسان را به پیوند و ارتباط به خداوند می بیند، دنبال راهکار و گشایش است و با اندیشه های آرمانی که در ذهن خود دارد کلام خود را به جلوه های ارتباطی هم چون عدل، احسان، رعیت پروری، غریب نوازی، عشق، تواضع، قناعت و... می آراید. سعدی در گلستان نیز نمایشگاهی از رابطه های انسان باخدا را به معرض نمایش گذاشته است. درواقع گلستان، گنجینه ی گران بهایی از روابط فرد باخدا ، فرد با فرد و فرد با اجتماع می باشد. این پژوهش بر آن است که رابطه انسان با جلوه های طبیعت را در بوستان و گلستان سعدی، موردبررسی قرار دهد و با آوردن بیت هایی به عنوان نمونه، چگونگی این پیوندها و رابطه ها را بیان کند و آن ها را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. کلمات کلیدی : انسان، بوستان، خداوند، سعدی،گلستان.

Keywords:

کلمات کلیدی : انسان , بوستان , خداوند , سعدی , گلستان.