رابطه میان معیارهای مدارس هوشمندگرا و تناسب کیفیت یادگیری در بین دانش آموزان شهرستان گراش

پژوهش حاضر، با هدف رابطه میان معیارهای مدارس هوشمندگرا و تناسب کیفیت یادگیری در بین دانش آموزان شهرستان گراش در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان گراش بوده که در زمان اجرای پژوهش ۳۴۲ نفر بوده و از این میان به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کوکران تعداد۱۷۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. پایایی پرسشنامه ۸۶% به دست آمده است. روش آماری مورد استفاده شامل آمار توصیفی (مقایسه میانگین، انحراف استاندارد و نمودارهای توصیفی) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) بوده است. یافته ها نشان داد که بین مدارس هوشمندگرا و زمینه های هوشمندسازی با تناسب کیفیت یادگیری ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. یعنی هر چقدر مدارس به سوی هوشمندگرایی پیش بروند به دلیل ایجاد تغییراتی در روش آموزشی، نظارت دقیق بر نظام ارزشیابی فعالیت های انجام گرفته در زمینه میزان تناسب کیفیت یادگیری نیز به موفقیت های چشمگیری می توان دست پیدا کرد.

Keywords:

مدارس هوشمندگرا , تناسب کیفیت یادگیری , هوشمندسازی , معلمان گراش