بررسی رابطه بین هوش های چندگانه و خودکارامدی تحصیلی در دانش آموزان

نظریه ی هوش های چندگانه: هوش معموالا به عنوان توانائیهای بالقوه عقلانی تعریف میشود. چیزی که ما با آن زاده میشویم، ظرفیتی قابل اندازه گیری است و تغییر دادن آن دشوار است. در ساال هاای اخیر نظریه هوش های چندگانه توسط هاوارد گاردنر، روانشناس دانشگااه هااروارد، ارائه شده است. به عقیده گاردنر، مهم است که معلم تفاوتهای فردی میان دانش آموزان را جدی بگیرد و روش های متفاوتی برای کمک به ایشان بیابد. او باید آگاه باشد که هر داناش آماوز نیمرخ هوشی منحصر به فرد خودش را دارد که می تواند بر یادگیری او تاثیر بگذارد. همه افراد، انواع هوش را به نسبت های متفاوتی دارا می باشند و در فرآیند یادگیری، انواع هوش در حکم مکمل یکدیگر عمل می کنند. تعلیم و تربیت مبتنی بر هوش هاای چندگانه ایجاب می کند که معلمان به شیوه های مختلفی با توجه به نقاط ضعف و قوت افراد تدریس و ارزشیابی نمایند. این دیدگاه ابزارهای مناسبی را جهت هدایت تحصیلی دانش آموزان در اختیار معلمان قرار می دهد. بنابراین هوش های چندگانه گاردنر می تواند به عنوان یک الگو در راهبردهای ساختاری برای موفقیت دانش آموزان به کار رود که می تواند بر خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی تاثیرگذار باشد؛ خودکارآمدی به معنی قضاوت فرد در مورد توانایی خود برای سازماندهی و آمادگی برای انجام یک رفتار یا فعالیت خاص درآینده است و پیشرفت تحصیلی هم به توانایی آموخته شده یا اکتسابی فرد در موضوعات آموزشگاهی اطلاق می شود که به وسیله آزمون های فراگیری استاندارد شده یا آزمون های معلم ساخته اندازه گیری می شود.