بررسی نقش خلاقیت و کارایی آن در ایجاد مهارت تدریس خلاق

یافته های این مقاله نشان می دهد که پژوهش،بستری مناسب برای تقویت و گسترش روحیهء ابتکار،نوآوری،و خلاقیت است.معلم به عنوان ایجادکنندهء شرایط و تسهیل کنندهء یادگیری دانش آموزان می تواند از طریق نوگرایی،انعطاف پذیری،عدم اجبار دانش آموزان به حفظ و انباشت ذهنی،شوخ طبعی،پرهیز از راهبردها و روش های قالبی آموزش،زمینه سازی برای ابراز وجود شاگردان و افزایش اعتماد به نفس در آنان،تحریک حس کنجکاوی فراگیران و بالاخره توام ساختن آموزش با پژوهش به آموزش خلاق و پرورش خلاقیت در کودکان و نوجوانان بپردازد. امروزه تحلیل و بررسی «خلاقیت در آموزش» مورد توجه پژوهشگران و برنامه ریزان آموزشی است. نظام های آموزشی، با برنامه ها، اهداف، محتوا و سایر عوامل آموزشی خود، نقش موثری در توسعه یا تخریب خلاقیت دانش آموزان دارند و معلمان در این زمینه نقش کلیدی ایفا می کنند. در این مقاله، پس از بحث درباره خلاقیت، به عنوان رویکردی آموزشی و بررسی نظریه ها و الگوهای یادگیری خلاق، مانند الگوی رانکو و چاند (۱۹۹۵) و موضوع آموزش خلاقیت در معلمان، ابتدا به صورت عام و سپس به طور خاص در ایران که توسط نگارنده طراحی و سپس تحت دو عنوان پژوهشی مورد بررسی قرار گرفته است، می پردازیم. محور اصلی برنامه آموزش، الگوی رشد خلاقیت است که در آن به پنج جنبه اساسی عملکرد معلم، درابعاد: محیطی- اجتماعی، عاطفی- شناختی، فکری، آموزشی، و فیزیکی، توجه شده است.

Keywords:

خلاقیت , نگرش معلمان , دانش آموزان , پیشرفت تحصیلی