بررسی آسیب های فردی و اجتماعی در اختلال طیف اوتیسم در دانش آموزان ابتدایی شهر سردشت

هدف از پژوهش حاضر« بررسی آسیب های فردی و اجتماعی در اختلال طیف اوتیسم در دانش آموزان ابتدایی شهر سردشت » می باشد. علی رغم افزایش آگاهی در مورد اختلال طیف اوتیسم(اتیسم) بسیاری از کودکان اوتیستیک در کشورمان تا سن ۶ یا ۷ سالگی تشخیص درستی دریافت نمی کنند و یا اصلا تشخیص داده نمی شوند و از انجایی که مداخله بهنگام نتایج مثبت فراوانی در روند بهبودی کودک اوتیستیک دارد تشخیص اوتیسم در اسرع وقت الزامی و حیاتی است. تحقیق از نوع روش توصیفی – همبستگی بود، جامعه آماری این پژوهش، همه دانش آموزان مبتلا به اختلال در طیف اوتیسیم شامل ۹۰۰ نفر درشهر سردشت بود. که بر طبق آخرین آمار به عمل آمده از کلینیک های شهر محاسبه گردید که به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی و از طریق معادله کوکران تعداد ۳۸۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. و داده ها با استفاده پرسش نامه ها جمع آوری شد. داده ها با استفاده از روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. امید بر این است که دریافت خدمات بهنگام دانش آموزان اوتیستیک در سنین پایین و در زمانی که مغز نوجوان بیشتر مستعد یادگیری و تغییر و به اصطلاح پلاستیسیته است بتواند تا حدودی مسیر اوتیسم را تغییر دهد. بر اساس نتایج منتشر شده در حدود یک سوم از والدین عنوان می کنند که علائم اتیسم را در همان نوزادی و طفولیت فرزندشان مشاهده کرده اند. نتایج آزمون فرضیات در سطح(۰۵/۰ P<) به روش رگرسیون نشان داد که به ترتیب مولفه های آسیب های فردی۱۸۰/۰، آسیب های اجتماعی ۳۷۰/۰۰ از واریانس اختلال طیف اوتیسیم را در بین بیماران مبتلا به اختلال به طیف اوتیسیم را تبیین کنند. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که بین متغیرهای آسیب های فردی و اجتماعی در اختلال طیف اوتیسم در دانش آموزان ابتدایی رابطه معنی داری وجود دارد.

Keywords:

اختلال اوتیسیم , آسیب های فردی , آسیب های اجتماعی